Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
verwijt is voor de overtreders. Er zal gezegd worden, dat de mensen God beledigen door
ontheiliging van de Zondagsabbat; dat deze zonde onheilen veroorzaakt heeft, die niet zullen
ophouden, tot de Zondagsviering stipt verplichtend gemaakt wordt; en dat degenen, die de
eisen van het vierde gebod prediken, en op die wijze de eerbied voor de Zondag te niet doen,
de be- roerders van het volk zijn, en herstelling tot de gunst van God en tijdelike welvaart
onmogelik maken. Aldus zal de aanklacht, van ouds tegen de dienstknecht Gods ingebracht,
herhaald worden, en dat om even welgegronde redenen. “En het geschiedde, als Achab Elia
zag, dat Achab tot hem zei: Zijt gij die beroerder in Israël ? Toen zei hij: Ik heb Israël niet
beroerd, maar gij en uw vaders huis, daarmede, dat gijlieden de geboden des Heren verlaten
hebt, en de Baäls nagevolgd zijt.” Wanneer de volkswoede door valse aanklachten zal
opgewekt zijn, zullen ze met Gods gezanten op een wijze handelen, zeer veel gelijkend op
die, waarop het afvallige Israël met Elia handelde.
De wonderwerkende macht, door het Spiritualisme geopenbaard, zal zijn invloed doen
gelden over degenen, die God verkiezen te gehoorzamen in plaats van mensen. Mededelingen
van de geesten zullen verklaren, dat God hen gezonden heeft om hen, die de Zondag
verwerpen, van hun dwaling te overtuigen, door hun onder het oog te brengen, dat de wetten
van de staat even goed moeten gehoorzaamd worden als de wet Gods. Ze zullen de grote
zondigheid van de wereld betreuren, en de betuigingen van de godsdienstleraars steunen, dat
de ontaarde staat van zeden veroorzaakt wordt door Jes. 24:4, 5; 1 Kon. 18:17, 18.
Zondagsontheiliging. Groot zal de verontwaardiging zijn, opgewekt tegen al degenen, die hun
getuigenis weigeren aan te nemen.
De politiek, die Satan in deze laatste strijd met Gods volk volgt, is dezelfde, waarvan hij
zich bediende aan het begin van de grote strijd in de hemel. Hij gaf toen voor, te trachten, de
bestendigheid van de Goddelike regering te bevorderen, terwijl hij in het geheim alle
pogingen in het werk stelde om de ondergang ervan te verkrijgen. En juist dat werk, dat hij
aldus poogde tot stand te brengen, legde hij aan de trouwe engelen ten laste. Dezelfde
bedriegelike politiek heeft de geschiedenis van de Roomse Kerk gekenmerkt. Die heeft immer
voorgegeven te handelen als stedehouder des Hemels, en desniettemin getracht zich boven
God te verheffen, en Zijn wet te veranderen. Onder de regering van Rome werden degenen,
die de dood ondergingen ten gevolge van hun trouw aan het evangelie, als boosdieners
gebrandmerkt; ze werden verklaard, bondgenoten van Satan te zijn; en alle denkbare middelen
werden in het werk gesteld om blaam op hen te werpen, opdat ze in de ogen van het volk, en
zelfs in hun eigen, de ergste misdadigers zouden schijnen. Nu zal het evenzo zijn. Terwijl
Satan tracht, diegenen uit te roeien, die Gods wet eren, zal hij hen doen beschuldigen als
wetverbrekers, mensen die God onteren, en oordelen over de wereld brengen.
God oefent nimmer dwang uit over de wil, of het geweten ; maar Satan neemt gedurig de
toevlucht — om heer-schappij te krijgen over degenen, die hij op geen andere wijze verleiden
kan — tot dwang door wreedheid. Hij tracht door vrees of geweld het geweten te beheersen,
en zichzelf hulde te verzekeren. Om dit ten uitvoer te brengen werkt hij door godsdienstige
410