Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
De geschiedenis gewaagt van Rome’s sluwe en aanhoudende pogingen om zich in te
dringen in de aangelegenheden van natieën; en om, wanneer het vaste voet gekregen heeft,
zijn eigen doeleinden te bevorderen, zelfs al brengen die vorsten en volk tot ondergang. In het
jaar 1204 dwong Paus Innocentius III. van Peter II., koning van Arragon, de volgende
buitengewone eed af: “Ik, Peter, koning van de Arragoniërs, belijd en beloof, immer getrouw
en gehoorzaam te zullen zijn aan mijn heer, Paus Innocentius, zijn Katholieke opvolgers, en
de Roomse Kerk, en getrouwelik mijn koninkrijk in gehoorzaamheid aan hem te houden, het
Katholieke geloof te verdedigen, en ketterse laagheden te vervolgen.” Dit stemt overeen met
de aanspraken betreffende de macht van de Roomse opperpriester, dat “het wettig voor hem
is om keizers af te zetten,” en dat “hij onderdanen ontheffen kan van hun getrouwheid aan
onrechtvaardige heersers.”
En wat niet vergeten moet worden, is, dat Rome er roem op draagt, dat het nooit verandert.
De beginselen van Gregorius VII. en Innocentius III. zijn nog steeds de beginselen van de
Rooms Katholieke Kerk. En had hij slechts de macht, hij zou ze tans met evenveel kracht in
werking stellen als in vorige eeuwen. De Protestanten beseffen weinig wat ze doen, wanneer
ze hulp van Rome denken aan te nemen, om de Zondag te handhaven. Terwijl zij hun aandacht
wijden aan de bereiking van hun doel, streeft Rome ernaar om zijn macht opnieuw te vestigen,
en zijn verloren opperheerschappij te herstellen. Laat het beginsel maar eerst erkend zijn in
de Verenigde Staten, dat de kerk de macht van de staat mag aanwenden of beheersen; dat
godsdienstige gebruiken door wereldlike wetten verplichtend mogen worden gemaakt; met
één woord, dat het gezag van kerk en staat het geweten plichten moet voorschrijven,— en de
triomf van Rome in dit land zal verzekerd zijn.
Gods woord heeft gewaarschuwd tegen het naderende gevaar; wordt die waarschuwing in
de wind geslagen, dan zal de Protestantse wereld zien, wat Rome’s plannen eigenlik zijn;
maar dan zal het te laat zijn om aan de valstrik te ontkomen. Zijn macht groeit in stilte aan.
Zijn leerstellingen oefenen invloed uit in raadzalen, in kerken, en in de harten van de mensen.
Het richt zijn hoge, hechte gebouwen op, in de geheime schuilhoeken waarvan zijn vroegere
vervolgingen voortgezet zullen worden. Heimelik, en zonder verdenking op zich te laden,
versterkt het zijn macht om zijn eigen plannen te doen gelukken, wanneer de tijd zal gekomen
zijn, dat het zijn slag kan slaan. Al wat het begeert, is ruimte om zijn werk te doen, en die is
het bezig te krijgen. We zullen spoedig zien en gevoelen, wat de bedoeling is van het Roomse
element. Allen, die Gods woord geloven en gehoorzamen, zullen zich daardoor verwijt en
vervolging op de hals halen.
402