Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Christus, het ware fondament, werd op de paus van Rome overgedragen. In plaats van op de
Zoon van God te vertrouwen voor vergiffenis van zonden en eeuwige verlossing, richtten de
mensen de blik naar de paus en naar de priesters en prelaten, die hij met macht bekleed had.
Men leerde hen, dat de paus hun aardse middelaar was, en dat niemand tot God kon naderen
dan door hem; en verder, dat hij hun in de plaats van God was, en derhalve onvoorwaardelik
gehoorzaamd moest worden. Afwijking van zijn bevelen was voldoende oorzaak voor de
gestrengste straffen, die op de lichamen en zielen van de overtreders werden toegepast. Aldus
werden de harten van het volk van God af en naar feilbare, dwalende, wrede mensen, ja naar
de vorst der duisternis zelf heen gewend, die zijn macht door hen uitoefende. De zonde werd
vermomd in de mantel van heiligheid. Wanneer de Schriften onderdrukt worden, en de mens
zichzelf boven alles begint te stellen, kan men slechts bedrog, valsheid en verlagende
goddeloosheid verwachten. Met de verheffing van menselike wetten en overleveringen werd
het bederf openbaar, dat altijd het gevolg is van het ter zijde stellen van de wet van God.
Dat waren dagen van gevaar voor de kerk van Christus. De getrouwe dragers van de
kruisbanier waren zeer weinigen in getal. Schoon de waarheid niet zonder getuigenis was,
scheen het somtijds, dat dwaling en bijgeloof geheel en al de overhand zouden verkrijgen, en
de ware godsdienst van de aarde gebannen worden zou. Het evangelie werd uit het oog
verloren, maar de godsdienstvormen werden vermeerderd, en het volk door gestrenge
afpersingen bemoeilikt.
Er werd hen geleerd, niet alleen tot de paus als tot hun middelaar op te zien, maar ook op
hun eigen werken te vertrouwen als verzoening aanbrengende voor de zonde. Lange
pelgrimstochten, boetedoeningen, het aanbidden van relikwieën, het stichten van kerken,
heiligdommen en altaren, het betalen van grote sommen aan de kerk,— dat waren de plichten,
die met nog veel andere werden opgelegd om de toorn Gods te verzoenen, of zich van Zijn
gunst te verzekeren; alsof God een mens gelijk was, die door kleinigheden vertoornd, of door
giften of boetedoeningen verzoend kon worden!
Niettegenstaande de goddeloosheid, die er zelfs onder de leiders van de Roomse Kerk
heerste, scheen zijn invloed langzamerhand toe te nemen. Omtrent het einde van de achtste
eeuw begonnen de aanhangers van de paus te beweren, dat de bisschoppen van Rome in de
eerste eeuwen van de kerk dezelfde geestelike macht bezeten hadden, als die ze zich nu
toeëigenden. Om deze bewering kracht bij te zetten, moest er een middel aangewend worden
om er een schijn van gezag aan te geven; en dit werd door de vader der leugenen gerede- lik
aan de hand gedaan. Oude geschriften werden door monniken vervalst. Besluiten van
kerkvergaderingen, waar vroeger nooit van gehoord was, werden ontdekt, welke de algemene
opperheerschappij van de paus van de vroegste tijden af vaststelden. En een kerk, die de
waarheid verworpen had, nam deze onwaarheden gretig aan.
De weinige getrouwe bouwlieden op het ware fondamentm2 werden in de war gebracht
en gehinderd door de massa valse leerstellingen, die hun werk in de weg stonden. Van de
32