Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
mens duidelik, dat het hem geen van die zware lasten oplegt. Al wat hij vraagt, is een gebroken
en ver-slagen hart, een nederige, gehoorzame geest.
Christus stelde door Zijn leven geen voorbeeld, dat mannen en vrouwen zich in kloosters
moeten opsluiten om geschikt gemaakt te worden voor de hemel. Hij leert nergens, dat liefde
en medegevoel moeten worden onderdrukt. Het hart van de Heiland vloeide over van liefde.
Hoe dichter de mens de zedelike volmaaktheid nabij komt,des te fijner wordt zijn
opmerkingsgave, des te scherper zijn bewustzijn van zonde, en des te dieper zijn medegevoel
voor de bedroefden. De Paus beweert de stedehouder van Christus te zijn; maar hoe kan zijn
karakter met dat van onze Heiland vergeleken worden? Heeft men ooit gezien, dat Christus
mensen naar de kerker of de pijnbank verwees, omdat ze Hem geen eer betoonden als Koning
des hemels? Hoorde men Zijn stem diegenen ter dood veroordelen, welke Hem niet aannamen?
Toen Hij door de mensen van een Samaritaans dorp beledigd werd, werd de apostel Johannes
met verontwaardiging vervuld en vroeg: “Heer, wilt Gij, dat we zeggen, dat er vuur van de
hemel zal nederdalen, en dezen verslinden, gelijk ook Elias gedaan heeft?” Jezus zag met
medelijden op Zijn discipel neder, en bestrafte zijn harde geest, zeggende: “De Zoon des
mensen is niet gekomen om de zielen van de mensen te verderven, maar om te behouden.”
Hoe verschillend is de geest, welke Christus aan de dag legde, van die van Zijn zogenaamde
plaatsbekleder.
De Roomse Kerk doet zich tans in een gunstig licht aan de wereld voor, en dekt zijn lijst
van gruwelike wreedheden met verontschuldigingen toe. Hij heeft zich in klederen getooid,
die op Christus gelijken; toch is hij onveranderd. Ieder beginsel van het pausdom, dat in
vervlogen eeuwen bestaan heeft, bestaat heden ten dage nog. De leerstellingen, die in de
donkerste eeuwen ontworpen zijn, worden nog steeds gehuldigd. Laat niemand zich bedriegen.
Het pausdom, waaraan Protestanten tans zo geredelik eer bewijzen, is hetzelfde, dat de wereld
beheerste in de dagen van de Hervorming, toen mannen Gods op gevaar van hun leven af
opstonden, om de goddeloosheid ervan aan de kaak te stellen. Het openbaart dezelfde trots en
onbeschaamde aanmatiging, waardoor het zich van tevoren boven koningen en vorsten
verhief, en zich de rechten Gods durfde toekennen. Zijn geest is tans niet minder wreed en
despoties, dan toen het de vrijheid van de mensen vertrad, en de heiligen van de Allerhoogste
doodde.
Het pausdom is juist, wat de profetie verklaard heeft dat het zijn zou: de afval van de
laatste dagen.2 Het maakt een deel van zijn gedragslijn uit, dat karakter aan te nemen,
waardoor het ‘t best zijn doel bereiken kan; toch verbergt het onder het veranderlike
voorkomen van de kameleon on-veranderlik het gif van de slang. “We zijn niet gehouden om
trouw en beloften aan ketters na te komen,“3 verklaart het. Zal deze macht, wiens oorkonde
van duizend jaren in het bloed van de heiligen geschreven is, tans als een deel van de kerk
van Christus worden erkend? Het is niet zonder reden, dat er in Protestantse landen beweerd
wordt, dat het Katholicisme tans minder van het Protestantisme verschilt dan in vroegere
tijden. Er heeft een verandering plaats gehad; maar de verandering ligt niet bij het pausdom.
395