Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Aan diegenen, die aan hun lusten toegeven, aan de ge- notzuchtigen en zinneliken, doet
het Spiritualisme zich voor onder een minder sluwe vermomming dan aan de meer
beschaafden en verstandigen; zij vinden in de grovere vormen wat met hun neigingen
overeenstemt. De Satan bespiedt ieder teken van zwakheid in de menselike natuur; hij let op
de zonden, die elkeen geneigd is te doen, en draagt er dan zorg voor, dat er geen gebrek is aan
gelegenheden om aan deze neiging tot kwaad toe te geven. Hij verleidt de mensen tot overdaad
in wat op zichzelf genomen gewettigd is, en laat hen door onmatigheid hun lichamelike,
geestelike, en zedelike kracht verzwakken. Hij heeft duizenden in het verderf gestort, en doet
het nog steeds, door toegeven aan hun hartstochten, die de gehele menselike natuur verdierliken.
En om zijn werk te voltooien, verklaart hij door de geesten, dat “ware kennis de mens
boven alle wet stelt;” dat “wat ook bestaat, goed is;” en dat “God niet veroordelen kan;” en
dat “alle zonden, die gedaan worden, onschuldig zijn.” Wanneer de mensen aldus tot het
geloof gebracht worden, dat begeerte de hoogste wet, dat vrijheid losbandigheid, is, en dat de
mens alleen verantwoordelik is aan zichzelf, wie kan er zich dan over verwonderen, dat
verdorvenheid en loszinnigheid aan alle kanten de overhand nemen? Scharen van mensen
nemen begerig een leer aan, die hen vrij laat om te doen, wat hun vleselik hart hun ingeeft.
De teugels der zelfbeheersing, die de lusten binden, worden losgelaten; de krachten van
verstand en ziel worden ondergeschikt gemaakt aan de dierlike neigingen; en Satan sleept
triomferend duizenden in zijn net, die belijden, volgelingen van Christus te zijn.
Toch behoeft niemand bedrogen te worden door de leugenachtige beweringen van het
Spiritualisme. God heeft aan de wereld voldoende licht geschonken om ons in staat te stellen,
de valstrik te ontdekken. Gelijk reeds aangetoond is, is de theorie, welke het fondament van
het Spiritualisme uitmaakt, in strijd met de duidelikste verklaringen van de Schrift. De Bijbel
zegt dat de doden niet met al weten, dat hun gedachten vergaan zijn; dat ze geen deel hebben
aan iets, dat onder de zon geschiedt; dat ze niets weten van de vreugde of het verdriet van
degenen, die hun op aarde het liefst geweest zijn.
Verder heeft God alle voorgegeven gemeenschap met de geesten van afgestorvenen
verboden. In de tijd van de Hebreën bestond er een klasse van mensen, die evenals de
hedendaagse Spiritualisten beweerden, dat ze gemeenschap hielden met de doden. Maar de
“waarzeggende geesten”, zoals deze bezoekers uit andere werelden genoemd werden, worden
in de Bijbel verklaard te zijn de “geesten van duivelen.” Met waarzeggende geesten te doen
te hebben, werd een gruwel voor de Heer genoemd, en was plechtig verboden op straffe des
doods.21 Het woord toverij alleen wekt reeds verachting op in onze tijd. De bewering dat de
mensen zich met boze geesten kunnen onderhouden, wordt aangezien voor een fabel uit de
Middeleeuwen. Maar het Spiritualisme, dat zijn bekeerlingen bij honderdduizenden, ja, bij
miljoenen telt, dat zich een weg gebaand heeft tot wetenschappelike kringen, dat tot de kerken
doorgedrongen is, en genade ge-vonden heeft bij wetgevende lichamen, en zelfs aan de hoven
385