Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
hij de meer verfijnde en verstandelike zijde van het Spiritualisme, en slaagt er aldus in om
velen in zijn strikken te vangen. De wijsheid, welke het Spiritualisme mededeelt, is die, welke
door de apostel Jakobus beschreven wordt als die “niet van boven afkomt, 12 Thess. 2:9, 10;
2Openb. 13:13, 14. maar aards is, natuurlik, duivels.” Dit verbergt de grote bedrieger echter,
wanneer bedekking hem beter past. Hij, die in de woestijn van de verzoeking aan Christus
kon verschijnen, met de glans van de hemelse serafs bekleed, vertoont zich aan de mensen op
de aantrekkelikste wijze als een engel des lichts. Hij doet een beroep op het verstand door
voorlegging van verheven onderwerpen; hij bekoort de verbeelding met betoverende tonelen,
en maakt zich van de genegenheden meester door welsprekende schilderingen van liefde en
milddadigheid. Hij wekt de verbeelding op tot een hoge vlucht, en brengt er de mensen toe,
zich z— te verheffen op eigen wijsheid, dat ze in hun hart de Eeuwige verachten. Dat machtige
wezen, dat de Verlosser van de wereld op een zeer hoge berg kon voeren, en Hem al de
koninkrijken met hun heerlikheid kon tonen, zal door zijn verleidingen de zinnen verwarren
van allen, die niet door Goddelike macht worden beschut.
Satan verleidt de mensen tans, gelijk hij Eva in het paradijs bedroog, door vleierij, door
een verlangen aan te wakkeren om verboden kennis te verkrijgen, door lust tot zelfverheffing
op te wekken. Het koesteren van deze euvels veroorzaakte zijn val, en door hetzelfde middel
tracht hij de ondergang van de mens te bewerken. “Gij zult als God wezen,” zegt hij,
“kennende het goed en het kwaad.” Het Spiritualisme leert, “dat de mens het schepsel van
voortuit- gang is; dat het zijn bestemming van zijn geboorte aan, en tot in eeuwigheid is, op
te klimmen tot de Godheid.” En wederom: “Iedere geest zal zichzelf oordelen, en geen ander.”
“Het oordeel zal goed zijn, omdat het een eigen oordeel is. . . . De troon is binnen in u.”
Een Spiritua- listies leraar sprak, toen het “geestelik bewustzijn” in hem ontwaakte: “Mijn
medemensen waren alle ongevallen half-goden.”
En een ander verklaart: “Ieder rechtvaardig en volmaakt wezen is Christus.” Aldus heeft
Satan in de plaats van de gerechtigheid en de volmaaktheid van de eeuwige God, het ware
voorwerp van aanbidding, in de plaats van de volmaakte rechtvaardigheid van Zijn wet, de
ware standaard van menselike ontwikkeling, de zondige en dwaalzieke natuur van de mens
zelf gesteld als het enige voorwerp van verering, de enige standaard van oordeel, of maatstaf
van karakter. Dit is vooruit-gang, niet naar omhoog, maar naar omlaag.
Het is een wet zowel van de verstandelike als de geeste- like natuur, dat we veranderd
worden door aanschouwen. De geest schikt zich van lieverlede naar de onderwerpen,
waarmede men hem laat bezig zijn. Hij lost zich op in hetgeen hij gewoon is lief te hebben en
te eren. De mens kan nimmer hoger klimmen dan zijn standaard van reinheid, of goedheid, of
waarheid gesteld is. Indien het eigen ik zijn hoogste ideaal is, zal hij nooit tot iets verheveners
geraken. Hij zal eerder gedurig lager en lager zinken. De genade Gods alleen heeft macht om
de mens te verhogen. Aan zichzelf overgelaten, moet zijn pad onvermijdelik naar omlaag
voeren.
384