Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Hoofdstuk 34 — Kunnen de doden met ons praten?
De bediening van heilige engelen, zoals die in de Schrift wordt geleerd, is een hoogst
troostvolle en kostbare waarheid voor iedere volgeling van Christus. Doch de leer van de
Bijbel op dit punt is verduisterd en verdraaid geworden door de dwalingen van de algemeen
aangenomen theologie. De leerstelling van de natuurlike onsterfelikheid, oorspron- kelik aan
de heidense wijsbegeerte ontleend, en in de duisternis van de grote afval in het Christelike
geloof opgenomen, heeft de waarheid vervangen, welke zo duidelik in de Schrift aan het licht
wordt gebracht: “De doden weten niet met al.” Scharen van mensen zijn begonnen te geloven,
dat de geesten van de doden de “gedienstige geesten” zijn, “die tot dienst uitgezonden worden,
om dergenen wil, die de zaligheid beërven zullen.” En dat niettegenstaande het bewijs in de
Schrift omtrent het bestaan van engelen in de hemel, en hun verhouding tot de geschiedenis
van de mens, v——r de dood van een enkel menselik wezen.
De leer van het bewustzijn van de mens in de dood, en voornamelik het geloof, dat de
geesten van de doden terugkomen om de levenden te dienen, heeft de weg gebaand voor het
hedendaagse Spiritualisme. Indien de doden tot de tegenwoordigheid van God en de heilige
engelen toegelaten worden, en met kennis worden bevoorrecht, verre te bovengaande wat ze
bezeten hebben, waarom zouden ze dan niet naar de aarde terugkeren om de levenden te
verlichten en te onderwijzen? Indien, zoals door populaire godgeleerden ge- predikt wordt,
de geesten van de doden om hun vrienden op aarde heenzweven, waarom zou het hun dan
niet vrijstaan zich met hen te onderhouden, om hen te waarschuwen tegen kwaad, of te
troosten in verdriet? Hoe kunnen zij, die geloven in het bewustzijn van de mens in de dood,
verwerpen wat als Goddelik licht tot hen komt, door verheerlikte geesten medegedeeld ? Hier
is een middel van gemeenschapsoefening, dat als heilig beschouwd wordt, en waardoor Satan
zijn doeleinden weet te bereiken. De gevallen engelen, die zijn wil doen, verschijnen als
boodschappers uit de geestewereld.
De vorst van het kwaad brengt het verstand van de levenden onder zijn betoverende
invloed, voorgevende, hen in gemeenschap met de doden te stellen. Hij heeft de macht om de
uiterlike gedaante van hun overleden vrienden aan de mensen te doen verschijnen. De
nagemaakte gelijkenis is volmaakt; de bekende blik, de woorden, de toon worden met
verbazende nauwkeurigheid weergegeven. Velen laten zich troosten met de verzekering, dat
hun geliefden de zaligheid des hemels genieten; en zonder op gevaar bedacht te zijn, lenen ze
het oor aan “verleidende geesten en leringen van duivelen.”
Wanneer ze eenmaal hebben leren geloven, dat de doden wezenlik terugkomen om zich
met hen te onderhouden, laat Satan diegenen verschijnen, welke onvoorbereid in het graf zijn
gedaald. Ze beweren gelukkig te zijn in de hemel, en daar zelfs hoge plaatsen in te nemen; en
op die wijze wordt de dwaling, dat er geen onderscheid gemaakt wordt tussen de
rechtvaardigen en de goddelozen, algemeen gepredikt. De voorgewende bezoekers uit de
geestewereld manen somtijds tot omzichtigheid, en geven waarschuwingen, die menigmaal
382