Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Indien we ons van het getuigenis van Gods woord afkeren, en valse leerstellingen aannemen,
omdat onze vaderen die geleerd hebben, vallen we onder het oordeel, dat over Babylon
uitgesproken is, en drinken van de wijn van zijn gruwelen.
Een grote klasse van degenen, wier gevoel opkomt tegen de leer van de eeuwige pijniging,
wordt tot de tegenoverge- 1 Openb. 14:8; 17:2. stelde dwaling gedreven. Ze zien in, dat de
Schrift God voorstelt als een wezen vol liefde en barmhartigheid, en kunnen niet aannemen,
dat Hij Zijn schepselen naar het vuur van een eeuwig brandende hel zal verwijzen. Aannemende
echter, dat de ziel van nature onsterfelik is, zien ze geen andere uitweg dan te
besluiten, dat het ganse mensdom ten laatste zalig zal worden. Velen beschouwen de bedreigingen
van de Bijbel als eenvoudig bedoeld, om de mens door schrik tot gehoorzaamheid
te dringen, en niet om letterlik vervuld te worden. Aldus kan de zondaar in zelfzuchtig genot
leven, de eisen Gods in de wind slaan, en toch verwachten, ten laatste in gunst aangenomen
te worden. Zulk een leer, die alles in Gods barmhartigheid zoekt, en Zijn rechtvaardigheid
wegcijfert, is het vleselike hart aangenaam, en stijft de zondaren in hun goddeloosheid.
Om aan te tonen, hoe degenen, die in zaligheid voor iedereen geloven, de Schrift
verdraaien om hun zielverder- vende leerstellingen staande te houden, behoeft men slechts
hun eigen woorden aan te halen. Bij de begrafenis van een ongodsdienstige jonge man, die
plotseling door een ongeluk aan zijn einde gekomen was, koos een Universalisties predikant
tot tekst de volgende woorden van de Schrift betreffende David: “Hij had zich getroost over
Ammon, dat hij dood was.”
“Dikwels vraagt men,” zei de spreker, “wat het lot zijn zal van degenen, die de wereld in
zonde verlaten, misschien in een staat van dronkenschap sterven, sterven als met de
scharlaken vlekken van hun misdaad nog aan hun gewaad klevend, of als deze jonge man
omkomen, en nooit enige belijdenis gedaan hebben van, of bevinding gehad hebben over
godsdienst. We stellen ons tevreden met was de Schrift zegt; dat antwoord moet het vreselik
probleem oplossen. Ammon was een groot zondaar, hij toonde geen berouw, 12 Sam. 13:30.
werd dronken gemaakt, en gedood terwijl hij beschonken was. David was een profeet des
Heren; hij moet geweten hebben of het goed of slecht zou staan met Ammon in detoekomende
wereld. Wat waren de uitingen van zijn hart? ‘De ziel van de koning David
verlangde zeer naar Absalom uit te trekken; want hij had zich getroost over Ammon, dat hij
dood was.’
“En wat moeten we uit deze woorden afleiden? Is het niet dit, dat eeuwige straf geen deel
uitmaakte van zijn godsdienstig geloof? Dat maken wij eruit op; en hier ontdekken we een
heerlik bewijs ten gunste van de aantrekke- liker, verlichter en weldadiger stelling van
algemene reinheid en algemene vrede in het eind. Hij troostte zich, daar zijn zoon dood was.
En waarom? Omdat zijn profetiese blik een heerlike toekomst aanschouwde, en zag, dat zijn
zoon buiten het bereik van alle verleiding, verlost van de slavernij, en gereinigd van de
besmetting van de zonde, en na genoegzaam geheiligd en verlicht te zijn geworden, toegang
372