Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Het is een van de voornaamste stellingen van de Roomse leer, dat de paus het zichtbaar
hoofd is van de algemene kerk van Christus, met volle macht bekleed over bisschoppen en
herders in alle delen van de wereld. En nog meer, aan de paus zijn de benamingen van de
Godheid zelf gegeven. Hij is “Here God de Paus” genoemd en is onfeilbaar verklaard. Hij
eist, dat alle mensen hem hulde bewijzen zullen. Z— wordt dezelfde eis, door Satan in de
woestijn der verleiding gedaan, nog altijd onveranderd van zijnentwege gedaan door de
Roomse Kerk, en scharen van mensen staan gereed, om hem hulde te brengen.
Zij echter, die God vrezen en eren, verwerpen deze hemeltergende aanmatiging, gelijk
Christus de verlokkingen van de sluwe vijand van zich wees met een: “Gij zult de Heer uw
God aanbidden, en Hem alleen dienen.” God heeft nergens in Zijn woord enige vingerwijzing
gegeven, dat Hij enig mens had aangesteld als hoofd van de kerk. De leer van de pause- like
opperheerschappij is geheel en al tegenovergesteld aan het onderricht van de Schrift. De paus
kan geen macht hebben over de kerk van Christus, die hij zich niet eigenmachtig aangematigd
heeft. De Roomsen hebben gedurig de aanklacht van ketterij en moedwillige afscheiding van
de ware kerk tegen Protestanten ingebracht. Doch deze beschuldigingen zijn meer op henzelven
toepasselik. Zij zijn degenen, die de banier van Christus hebben neergelegd, en “het
geloof eenmaal aan de heiligen overgeleverd,” verzaakt hebben.
Satan wist het wel, dat de Heilige Schriften de mensen in staat zouden stellen, zijn bedrog
te ontdekken, en zijn macht te wederstaan. Het was met het Woord, dat de Heiland van de
wereld zelf zijn aanvallen had afgeslagen. Bij iedere aanranding hield Christus hem het schild
van de eeuwige waarheid voor, zeggende: “Er is geschreven”. Wat ook de tegenpartij der aan
de hand deed, Hij stelde er de wijsheid en kracht van het Woord tegenover. Opdat dus de
Satan zijn heerschappij over de mensen behouden, en het gezag van de pauselike overweldiger
zou kunnen handhaven, moest hij hen in onwetendheid houden aangaande de Schrift. De
strekking van de Bijbel is, God te verhogen, en de mens zijn ware plaats aan te wijzen; om
die reden moesten zijn heilige waar-heden verborgen en onderdrukt worden. Deze wijze van
redeneren werd door de Roomse Kerk aangenomen. Honderden jaren lang was de
verspreiding van de Bijbel verboden. Het werd de mens niet toegelaten, hem te lezen of in
huis te hebben, en gewetenloze priesters en prelaten legden het onderwijs van de Schrift op
zulk een wijze uit, dat hun aanmatigingen er door gesteund werden. Aldus werd de paus van
lieverlede bijna algemeen erkend als de stedehouder Gods op aarde, met macht bekleed over
Kerk en Staat.
Toen het werktuig, dat dwaling ontdekt, verwijderd was, werkte Satan naar zijn wil. In de
profetieën was gezegd, dat het pausdom zou “menen de tijden en de wet te veranderen.” Dit
werk werd al spoedig ondernomen. Om bekeerlingen uit het heidendom iets in de plaats te
geven van afgodedienst, en alzo hun voorgewende aanname van het Christendom te
bevorderen, werd het aanbidden van beelden en relikwieën langzamerhand in de Christelike
eredienst ingevoerd. Het besluit van een algemeen konciliem stelde eindelik dit stelsel van
afgoderij vast. Ten einde het godslasterlik werk te volmaken, ging Rome zelfs z— ver, dat
29