Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
tot de aarde, waaruit hij genomen was: “Stof zijt ge, en tot stof zult ge wederkeren.” Satans
woorden, “Uw ogen zullen geopend wor- den,” werden bewezen alleen in die zin waar te zijn,
dat, nadat Adam en Eva God ongehoorzaam waren geworden, hun ogen geopend werden
voor hun dwaasheid; dat ze het kwaad kenden, en de bittere vrucht van overtreding proefden.
In het midden van Eden groeide de boom des levens, de vruchten waarvan de kracht
hadden, het leven te verlengen. Was Adam aan God gehoorzaam gebleven, zo zou hij
voortdurend vrije toegang tot deze boom hebben gehad, en eeuwig geleefd hebben. Maar toen
hij zondigde, werd hem het gebruik van de vrucht van de levensboom ontzegd, en werd hij
aan de dood onderworpen. Het Goddelik woord: “Stof zijt ge, en tot stof zult ge wederkeren,”
wijst heen op een algeheel ophouden van het leven.
De onsterfelikheid, welke de mens beloofd was, op voorwaarde van gehoorzaamheid,
heeft hij door overtreding verbeurd. Adam kon niet op zijn nakomelingen overdragen, wat
hijzelf niet bezat; en er zou geen hoop geweest zijn voor het gevallen mensegeslacht, had God
niet door het offer van Zijn Zoon de onsterfelikheid binnen hun bereik gebracht. Terwijl “de
dood tot alle mensen doorgegaan is, in welke allen gezondigd hebben,” heeft Christus “het
leven en de onverderfelikheid aan het licht gebracht door het evangelie.” En alleen door
Christus is de onsterfelikheid te verkrijgen. Jezus heeft gezegd: “Die in de Zoon gelooft, die
heeft het eeuwige leven; maar die de Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien.”
Iedere mens kan deze onberekenbare zegen deelachtig worden, indien hij aan de voorwaarden
wil voldoen. Allen “die met volharding in goeddoen, heerlikheid, en eer, en onverderfelikheid
zoeken,” zullen “het eeuwige leven” ontvangen.
De enige, die Adam het leven beloofde door ongehoorzaamheid, was de grote verleider.
En de verklaring van de slang aan Eva in het paradijs,—“Gijlieden zult de dood niet
sterven”,— was de eerste preek, die ooit over de onsterfelikheid van de ziel gehouden is. Toch
eerklinkt die verklaring, welke uitsluitend op het gezag van Satan berust, van de preekstoelen
van de Christenen, en wordt door de meerderheid van de mensen even gretig aangenomen,
als onze eerste ouders die ontvingen. De woorden Gods: “De ziel, die zondigt, die zal
sterven,“ worden verklaard als te betekenen: De ziel, die zondigt, die zal niet sterven, maar
eeuwig leven. Wij kunnen niet dan verwonderd staan over de vreemdsoortige verblinding,
welke de mensen de woorden van Satan zo licht doet geloven, en hen zo ongelovig maakt ten
opzichte van de woorden Gods. Had de mens na zijn val vrije toegang gehad tot de boom des
levens, hij zou eeuwig hebben geleefd, en met hem zou de zonde tot in eeuwigheid bestaan
hebben. Doch cherubim on een vlammig lemmer van een zwaard bewaarden “de weg van de
boom des levens,“2 en geen enkele van het geslacht van Adam heeft die slagboom mogen
overschrijden en eten van de levengevende vrucht. Dientengevolge bestaat er geen
onsterfelike zondaar.
Na de val echter beval Satan zijn engelen, buitengewone pogingen te doen, om het geloof
aan de natuurlike onster- felikheid van de mens in te scherpen, en, na de mensen tot die
369