Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Hoofdstuk 31 — Het Werk van Boze Geesten
Het verband tussen de zichtbare en de onzichtbare wereld, de dienst van Gods engelen en
het werk van boze geesten, wordt in de Schrift duidelik geopenbaard, en is onafscheidelik
samengeweven met de geschiedenis van de mens. Er bestaat een toenemende neiging om niet
te geloven aan het bestaan van boze geesten, terwijl de heilige engelen, “die tot dienst
uitgezonden worden, om dergenen wil, die de zaligheid beërven,” door velen voor de geesten
van afgestorvenen gehouden worden. Maar de Schrift leert niet alleen het bestaan van
engelen,goede zowel als boze,maar levert onbetwistbaar bewijs, dat ze niet de van het lichaam
gescheiden geesten van de doden zijn.
Nog eer de mens geschapen werd, bestonden de engelen; want toen de fondamenten van
de aarde gelegd werden, “zongen de morgensterren tezamen vrolik, en juichten al de kinderen
Gods.” Na de val van de mens werden er engelen gezonden om de boom des levens te
bewaken, en dit nog v——r er een menselik wezen gestorven was. Engelen staan volgens hun
natuur hoger dan de mensen; want de psalmist zegt, dat de mens “een weinig minder gemaakt
is dan de engelen.”
In de Schrift wordt ons het aantal, de macht en heerlikheid van de hemelse wezens, hun
betrekking tot de regering van God, als mede hun verband met het verlossingswerk bekend
gesteld. “De Heer heeft Zijn troon in de hemelen bevestigd; en Zijn koninkrijk heerst over
allen.” En de profeet zegt: “Ik hoorde een stem van vele engelen rondom de troon.” Ze staan
als wachters in de tegenwoordigheid van de Koning der koningen—“engelen, krachtige
helden,” “Zijn dienaars, die Zijn welbehagen doen,” “die Zijn woord doen, gehoorzamende
de stem van Zijn woord.” Tien duizend maal tien duizenden en duizendmaal duizenden was
het getal van de hemelse boodschappers, die de profeet Daniël zag. De apostel Paulus noemt
hen “de vele duizenden van engelen.” Ze gaan uit als Gods boodschappers, als “de gedaante
van een weerlicht,“ z— verblindend is hun heerlikheid, z— snel is hun vlucht. De engel, die
aan het graf van de Heiland verscheen, had een “gedaante gelijk een bliksem, en zijn kleding
wit gelijk sneeuw,” en hij deed de wachters beven van vrees voor hem, en “ze werden als
doden.” Toen Sanherib, de hoogmoedige Assyriër, God hoonde en lasterde, en Israël met
ondergang bedreigde, “geschiedde het dan in diezelfde nacht, dat de engel des Heren uitvoer,
en sloeg in het leger van Assyrië honderd vijf en tachtig duizend.” Er werden verdelgd “alle
strijdbare helden, en vorsten, en oversten” in het leger van Sanherib. “Zo is hij met schaamte
des aangezichts in zijn land wedergekeerd.”
Engelen worden uitgezonden om boodschappen van barmhartigheid aan de kinderen Gods
over te brengen. Tot Abraham gingen ze met beloften van zegeningen; naar de poorten van
Sodom, om de rechtvaardige Lot te redden van de verwoesting van het vuur; naar Elia, toen
hij van vermoeienis en honger dreigde om te komen in de woestijn; naar Eliza met vurige
wagenen en paarden, het stadje omringende, waar hij door zijn vijanden ingesloten was; naar
Daniël, toen hij Goddelike wijsheid zocht aan het hof van een heidens koning, of overgegeven
354