Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Hoofdstuk 30 — Helse Vijandschap
“En Ik zal vijandschap zetten tussen u en deze vrouw, en tussen uw zaad en tussen haar
zaad; datzelve zal u de kop vermorzelen, en gij zult het de verzenen vermorzelen.” Het
Goddelik vonnis, dat na de val van de mens over Satan werd uitgesproken, was tevens een
voorzegging, die al de eeuwen omsloot tot aan het einde der dagen, en de grote strijd
voorafschaduwde, waarin al de mensegeslachten, die op aarde zouden leven, betrokken
zouden worden.
God verklaart: “Ik zal vijandschap zetten.” Deze vijandschap bestaat van nature niet. Toen
de mens de God-delike wet verbrak, werd zijn natuur zondig, en was hij in overeenstemming,
niet in tegenspraak, met Satan. Van nature wordt er geen vijandschap gevoerd tussen de
zondige mens en de bewerker van de zonde. Beiden werden boos door afval. De afvallige
heeft nooit rust, tenzij hij medegevoel en steun ontvangt door overreding van anderen om zijn
voorbeeld te volgen. Om deze reden verenigen gevallen engelen en boze mensen zich in een
bondgenootschap van wanhoop. Indien God niet op biezondere wijze tussenbeide getreden
was, zouden Satan en de mens zich verbonden hebben tegen de Hemel; en in plaats van
vijandschap te koesteren tegen Satan, zou het gehele mensegeslacht zich verenigd hebben in
opstand tegen God.
Satan verleidde de mens tot zonde, evenals hij er engelen toe gebracht had om op te staan,
namelik om zich van medewerking te verzekeren in zijn strijd tegen de Hemel. Er bestond
geen tweespalt tussen hem en de gevallen engelen, wat hun haat tegen Christus betrof; terwijl
er op alle andere punten onenigheid was, waren ze vast verbonden in hun tegenstand tegen
het gezag van de Heerser van het heelal. Maar toen Satan de verklaring hoorde, dat er
vijandschap zou bestaan tussen hemzelf en de vrouw, en tussen zijn zaad en haar zaad,
begreep hij, dat zijn pogingen om de menselike natuur te verlagen niet ongehinderd zouden
blijven; dat de mens door het ene of andere middel in staat gesteld zou worden om aan zijn
macht weerstand te bieden.
Satans vijandschap is tegen het mensegeslacht ontstoken, omdat ze door Christus
voorwerpen van Gods liefde en barmhartigheid zijn. Hij wenst het Goddelik plan tot
verlossing van de mens te verijdelen, en God te onteren door Zijn handewerk van zijn
schoonheid en reinheid te beroven; zijn doel is, droefenis in de hemel te veroorzaken, en de
aarde te vervullen met ellende en verwoesting. En hij wijst op al dit kwaad als het gevolg van
Gods werk in het scheppen van de mens. Het is de genade, die Christus aan de ziel schenkt,
welke in de mens vijandschap tegen Satan doet ontstaan. Zonder deze bekerende genade en
vernieuwende kracht zou de mens de gevangene van Satan blijven, een dienstknecht, immer
bereid om hem te gehoorzamen. Maar het nieuwe beginsel in de ziel doet strijd ontstaan, waar
tot nu toe vrede heerste. De kracht, welke Christus schenkt, stelt de mens in staat om zich
tegen de tiran en indringer te verzetten. Wie er ook maar gevonden wordt, die de zonde
349