Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
hadden gegeven tot zijn eigen opstand. Maar de Eeuwiglevende maakt Zelf Zijn karakter
bekend: “Here, Here, God, barmhartig en genadig, lankmoedig, en groot van weldadigheid en
waarheid, die de weldadigheid bewaart aan vele duizenden, die de ongerechtigheid, en
overtreding, en zonde vergeeft, die de schuldige geenszins onschuldig houdt.”
God bracht Zijn rechtvaardigheid aan het licht, en handhaafde de eer van Zijn troon door
de verbanning van Satan uit de hemel. Maar toen de mens gezondigd had door gehoor te geven
aan de verleidingen van deze afvallige geest, gaf God een bewijs van Zijn liefde door Zijn
eniggeboren Zoon over te geven om voor het gevallen mensegeslacht te sterven. In de
verzoening wordt Gods karakter geopenbaard. De krachtige bewijsgrond van het kruis toont
aan het ganse heelal, dat de loopbaan van zonde, die Lucifer zich verkoos, geenszins aan Gods
regering ten laste kon gelegd worden.
In de strijd tussen Christus en Satan, tijdens de aardse bediening van de Heiland, werd het
karakter van de grote bedrieger ontmaskerd. Niets kon Satan zo doeltreffend de genegenheid
van de engelen in de hemel en van het getrouw gebleven heelal hebben doen verbeuren, als
de wrede oorlog, die hij de Verlosser van de wereld aandeed. De stoute godslasterlikheid van
zijn eis, dat Christus hem zou aanbidden, de aanmatigende overmoedigheid, waarmede hij
Hem op de top van de berg en de tinne van de tempel voerde,en de kwaadaardige bedoeling,
welke hij verried, toen hij er bij Hem op aandrong, zich van de duizelingwekkende hoogte af
te werpen, de altijd wakende boosheid, die Hem van plaats tot plaats dreef, en de harten van
priesters en volk aanspoorde om Zijn liefde te verwerpen, en eindelik te roepen: “Kruist Hem!
Kruist Hem!”—dit alles wekte de verbazing en verontwaardiging van het heelal op.
Het was Satan, die de wereld tot de verwerping van Christus aandreef. De vorst des kwaads
gebruikte al zijn macht en geslepenheid om Jezus uit de weg te ruimen; want hij zag, dat de
barmhartigheid en de liefde van de Heiland, Zijn erbarming en medelijdende tederheid het
karakter Gods aan de wereld openlegden. Satan bestreed alles, wat de Zoon van God voorgaf
te zijn, en gebruikte mensen als zijn werktuigen om het leven van de Zaligmaker tot een leven
van lijden en kommer te maken. De bedriegerij en leugen, waardoor hij getracht had Jezus’
werk te verhinderen, de haat, door de kinderen der ongehoorzaamheid aan de dag gelegd, zijn
wrede beschuldigingen tegen Hem, wiens bestaan een leven van voorbeeldeloze goedheid
was, dat alles had zijn oorsprong in diepgewortelde wraak. Het opgekropte vuur van nijd en
kwaadaardigheid, haat en wraak, brak op Golgotha tegen de Zoon van God los, terwijl de
gehele hemel met stille afschuw op het toneel nederblikte.
Toen het grote offer gebracht was, voer Christus omhoog, en weigerde de aanbidding van
de engelen, totdat Hij het verzoek had voorgelegd: “Ik wil, dat waar Ik ben, ook die bij Mij
zijn, die Gij Mij gegeven hebt.” Toen kwam met onuitsprekelike liefde en kracht het
antwoord van de troon van de Vader: “Dat alle engelen Gods Hem aanbidden.” Er rustte op
Jezus geen smet. Nadat Zijn vernedering ten einde en Zijn offer volbracht was, werd Hem een
naam gegeven, die boven alle naam is. Nu toonde Satans vergrijp zich zonder
346