Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Satans opstand moest alle komende eeuwen door een les zijn voor het heelal, een
voortdurend getuigenis tegen de aard en de vreselike gevolgen van de zonde. De uitwerking
van Satans regering, de gevolgen ervan op mensen zowel als op engelen, zouden aantonen,
wat de uitk—mst zijn moet van het op zijde zetten van het Goddelike gezag. Hierdoor zou
bewezen worden, dat het welzijn van de schepselen, die God gemaakt heeft, samenhangt met
het bestaan van Zijn regering en wet. Aldus moest de geschiedenis van deze vreselike poging
tot opstand een voortdurende beveiliging worden voor alle heilige wezens; verhinderen, dat
ze zouden worden misleid, wat de aard van de overtreding aangaat, en hen beveiligen tegen
zonde, en de straf, die erop rust.
Tot aan het einde van de strijd in de hemel ging de grote indringer voort met zichzelf te
rechtvaardigen. Toen er aangekondigd werd, dat hij met allen, die met hem van hetzelfde
gevoelen waren, uit de woning van de zaligen verbannen moest worden, kwam de aanvoerder
van de opstand stoutmoedig uit voor zijn verachting van de wet van de Schepper. Hij
herhaalde zijn bewering, dat engelen geen toezicht behoeven, maar vrij behoorden te zijn om
hun eigen wil te volgen, welke hen niet anders dan ten goede leiden zou. Hij sprak met
verachting over de Goddelike voorschriften als een beperking van hun vrijheid, en verklaarde,
dat het zijn voornemen was, alle wet afgeschaft te krijgen; opdat het heir des hemels, van deze
dwang bevrijd, tot een verhevener en heerliker staat van bestaan zou mogen op-klimmen.
Satan en zijn heir legden de schuld van hun opstand eenstemmig op Christus, verklarende,
dat ze nooit zouden gerebelleerd hebben, indien ze niet berispt geworden waren. Aldus
hardnekkig en uitdagend in hun ontrouw, tevergeefs trachtende om Gods regering omver te
werpen, en toch godslasterlik bewerende, zelven onschuldige slachtoffers te zijn van een
onderdrukkende macht, werden de aartsrebel en al zijn bondgenoten ten slotte uit de hemel
verbannen. Dezelfde geest, die aanleiding gaf tot de opstand in de hemel, veroorzaakt nog
steeds opstand op de aarde. Satan heeft onder de mensen dezelfde gedragslijn voortgezet, die
hij bij de engelen gevolgd had. Zijn geest heerst nu in de kinderen der ongehoorzaamheid. Zij
trachten, evenals hij het heeft gedaan, de beperkingen van Gods wet omver te halen, en
beloven de mensen vrijheid door overtreding van de voorschriften ervan. Bestraffing van z—
nde wekt nog immer de geest van haat en tegenstand op. Wanneer Gods waarschuwende
boodschappen tot het geweten spreken, leidt Satan er de mensen toe, zichzelven te
rechtvaardigen, en te zoeken naar het medegevoel van anderen in hun zondige loopbaan. In
plaats van hun dwalingen te verbeteren, verwekken ze verontwaardiging tegen degene, die
bestraft, alsof hij de enige oorzaak van de moeilikheid was. Sedert de dagen van de
rechtvaardige Abel tot op onze tijd is dit de geest geweest, welke tegen dezulken getoond
wordt, die zonde durven veroordelen.
Door dezelfde verkeerde voorstelling van het karakter Gods, waarvan hij in de hemel
gebruik had gemaakt, en waardoor hij Hem laat beschouwen als gestreng en tirannies,
verleidde Satan de mens tot zonde, en na daarin geslaagd te zijn, verklaarde hij, dat Gods
onrechtvaardige beperkingen tot de val van de mens hadden geleid, gelijk die aanleiding
345