Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
liefde en barmhartigheid gegeven, wekte slechts een geest van tegenstand op. Lucifer liet
naijver op Christus de boventoon in zijn hart voeren, en verhardde zich in zijn voornemen.
Hoogmoed over zijn eigen heerlikheid voedde het verlangen naar de oppermacht. De hoge
eer, die Lucifer be- wezen was, werd niet als gave Gods gewaardeerd, en kweekte geen
dankbaarheid aan de Schepper. Hij verhief zich op zijn schoonheid en grootheid, en streefde
naar gelijkheid met God. Hij was geliefd en geëerd bij het hemelheir. Hot was voor de engelen
een genot, zijn bevelen ten uitvoer te brengen, en hij was met wijsheid en heerlikheid bekleed
boven hen allen. Toch was de Zoon van God de erkende vorst des hemels,één in macht en
gezag met de Vader. Aan al de raadsbesluiten Gods nam Christus deel, terwijl het aan Lucifer
niet vergund was, op gelijke wijze in de Goddelike plannen in te dringen. “Waarom,” vroeg
deze machtige engel, “moet Christus de oppermacht hebben? Waarom wordt hij op deze wijze
boven Lucifer geëerd?”
Zijn plaats in de onmiddellike tegenwoordigheid Gods opgevende, ging Lucifer uit om de
geest van ontevredenheid onder de engelen te verspreiden. Met geheimzinnige achterhouding
te werk gaande, en voor een tijd zijn ware doel verbergende onder een schijn van God te eren,
trachtte hij ontevredenheid op te wekken betreffende de wetten, volgens welke de hemelingen
geregeerd werden, er op wijzende, dat die onnodige dwang oplegden. Daar ze heilig van
natuur waren, beweerde hij, dat de engelen de voorschriften van hun eigen wil zouden volgen.
Hij trachtte medegevoel voor zichzelf op te wekken, door het te doen voorkomen, als had God
hem onrechtvaardig behandeld door hogere eer aan Christus te bewijzen. Hij beweerde, dat
hij niet naar zelfverheffing stond door naar grotere macht en eer te streven, maar dat hij
vrijheid poogde te verkrijgen voor al de hemelbewoners, opdat ze daardoor tot een hogere
staat zouden kunnen geraken.
In Zijn grote barmhartigheid was God lankmoedig over Lucifer. Hij werd niet onmiddellik
uit zijn verheven staat verlaagd, toen hij begon toe te geven aan een geest van ontevredenheid,
ook zelfs nog niet, toen hij zijn valse beweringen aan de getrouwe engelen begon voor te
leggen. Lang werd hij in de hemel gehouden. Keer op keer werd hem vergiffenis aangeboden
op voorwaarde van berouw en onder-werping. Pogingen, gelijk oneindige liefde en wijsheid
die kunnen beramen, werden in het werk gesteld om hem van zijn dwaling te overtuigen. De
geest van ontevredenheid was tot dusverre iets onbekends geweest in de hemel. Lucifer zelf
zag in het eerst niet in, waar hij heengedreven werd; hij verstond de ware aard van zijn
gevoelens niet. Maar daar zijn ontevredenheid bewezen werd zonder oorzaak te zijn, kwam
Lucifer tot de overtuiging, dat hij ongelijk had, dat de Goddelike eisen rechtvaardig waren,
en dat hij ze voor al de hemelingen als zodanig behoorde te erkennen. Had hij dit gedaan, hij
had zichzelf en vele engelen kunnen redden. Hij was op die tijd Gode nog niet geheel en al
ontrouw geworden. Ofschoon hij zijn plaats als overdekkende cherub had opgegeven, zou hij
daarin weder hersteld zijn geworden, indien hij gewillig was geweest om tot God terug te
keren, de wijsheid van de Schepper te erkennen, en zich tevreden te stellen met de plaats, die
hem in Gods grote plan was toegekend. Maar trots weerhield hem van zich te onder- werpen.
342