Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Doch er is geen samenstemming tussen de Vorst van het licht en de vorst van de duisternis,
en er kan geen eenheid zijn tussen hun volgelingen. Toen de Christenen erin bewilligden, zich
met diegenen te verenigen, die slechts ten halve van het heidendom bekeerd waren, sloegen
ze een pad in, dat hen verder en verder van de waarheid weg leidde. Satan juichte, dat het hem
gelukt was, zulk een groot aantal van Christus’ volgelingen te bedriegen. Hij bracht hen
vervolgens meer volkomen onder zijn macht, en vuurde hen aan om degenen, die Gode
getrouw gebleven waren, te vervolgen. Niemand verstond beter, het ware Christelike geloof
tegen te gaan dan zij, die het eenmaal zelven verdedigd hadden; en deze afvallige Christenen,
in verbinding met hun half-heidense genoten, kantten zich tegen de hoofdpunten van de leer
van Christus.
Wanhopig moesten degenen, die getrouw wilden blijven, strijden om te blijven staan tegen
de bedriegerijen en gruwelen, welke, in priesterklederen vermomd,de kerk binnengevoerd
werden. De Bijbel werd niet aangenomen als de standaard van het geloof. De leer van
godsdienstvrijheid werd ketterij geheten, en de aanhangers ervan gehaat en vervolgd. Na
lange en zware strijd besloten de weinige getrouwen alle verbintenis met de afvallige kerk af
te breken, indien die zou blijven weigeren, zich van valse leerstellingen en afgode- dienst te
zuiveren. Ze zagen in, dat scheiding onvermijdeiik was, indien ze aan het woord Gods
gehoorzaam wilden zijn. Ze durfden geen dwalingen gedogen, die dodelik zouden werken op
hun eigen zielen, en hen een voorbeeld doen stellen, dat het geloof van hun kinderen en
kindskinderen in gevaar brengen zou. Om vrede en eenheid te bewerken, waren ze gewillig,
op alle punten in te schikken, die bestaanbaar waren met getrouwheid aan God; maar ze
gevoelden, dat vrede zelfs te duur zou gekocht worden, als er beginselen voor moesten worden
opgeofferd. Indien eenheid alleen verkrijgbaar was door verzaking der waarheid en
gerechtigheid, dan moest er liever verschil, en zelfs openlike strijd zijn.
Hoe goed zou het voor de kerk en de wereld wezen, indien de beginselen, welke die
standvastige zielen tot handelen dreven, in de harten van Gods belijdend volk verlevendigd
werden. Er bestaat zorgwekkende onverschilligheid met betrekking tot de leerstukken, die de
steunpilaren van het Christelik geloof vormen. De mening wint veld, dat die er niet zoveel op
aankomen. Deze verachtering sterkt de handen dergenen, die aan Satans zijde staan, zodat
valse theorieën en noodlottige dwalingen, welke de getrouwen in vroeger eeuwen op gevaar
van hun leven af zouden hebben weerstaan en aan het licht gebracht, nu door duizenden, die
voorgeven volgelingen van Christus te zijn, met goedwilligheid aangezien worden.
De eerste Christenen waren inderdaad een eigenaardig volk. Hun vlekkeloos gedrag en
standvastig geloof waren een voortdurend verwijt, dat de rust van zondaren verstoorde.
Ofschoon ze weinigen in getal waren, en zonder aardse middelen, aanzien, of eerbare titels,
waren ze de kwaaddoeners tot een schrik, waar ook maar hun karakter en hun leer bekend
waren. Om die reden werden ze door de goddelozen gehaat, gelijk Abel gehaat werd door zijn
goddeloze broeder. Om gelijke reden als Kaïn Abel versloeg, brachten degenen, die de banden
van de Heilige Geest zochten af te werpen, Gods volk ter dood. Om diezelfde oorzaak ook
25