Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
geworden.” Hier is de toetssteen van iedere belijdenis. We kunnen niemand heiligheid
toezeggen zonder hem in aanraking te brengen met de enige standaard van heiligheid, welke
God in hemel en op aarde heeft. Indien de mensen het gewicht van de zedewet niet gevoelen,
indien ze iets van Gods voorschriften afdoen en die licht opnemen, indien ze één van deze
minste geboden zullen breken, en de mensen alzo zullen leren, zo zullen ze in het oog des
Hemels niet geacht worden, en we kunnen er ons van overtuigd houden, dat hun beweringen
zonder grond zijn. En te zeggen, dat men zonder zonde is, is op zichzelf al een bewijs, dat hij,
die zulks beweert, verre van heilig is. Het is omdat hij geen waar begrip heeft van de oneindige
reinheid en heiligheid Gods, of van wat zij, die in overeenstemming met Zijn karakter wensen
te komen, moeten worden ; omdat hij geen waar begrip heeft van de reinheid en de verheven
liefelikheid van Jezus, en van de boosheid en het kwaad van de zonde, dat de mens zichzelf
als heilig kan beschouwen. Hoe groter de afstand tussen hem en Christus is, en hoe
gebrekkiger zijn opvatting van het Goddelik karakter en de vereisten daarvan zijn, des te
rechtvaardiger schijnt hij in zijn eigen ogen.
De heiligmaking, die in de Schrift aan het licht wordt gebracht, omvat het gehele wezen,—
geest, ziel, en lichaam. Paulus bad voor de Thessalonicensen, dat hun “gehele geest, en ziel,
en lichaam onberispelik bewaard mocht worden in de toekomst (tot de wederkomst) van onze
Heer Jezus Christus.” Dan weder schrijft hij aan de gelovigen: “Ik bid u dan, broeders! door
de ontfermingen Gods, dat ge uw lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode
welbehagelike offerande.” Ten tijde van het oude Israël werd iedere gave, die Gode ten offer
gebracht werd, zorgvuldig onderzocht. Indien er één gebrek werd ontdekt aan het dier, dat
aangeboden werd, zo werd het geweigerd; want God had bevolen, dat de gave “volkomen”
moest zijn. Zo ook wordt er van de Christenen verlangd, dat ze hun lichamen zullen stellen
“tot een levende, heilige en Gode welbehagelike offerande.” Ten einde dit te kunnen doen,
moeten al hun vermogens zo goed mo gelik in orde gehouden worden. Iedere gewoonte, die
de lichaamsof geesteskracht verzwakt, maakt de mens ongeschikt voor de dienst van Zijn
Schepper 1 Joh. 2:4, 5. 1 Thess. 5:23. Rom. 12:1.. En zal God genoegen nemen met iets
minder dan het beste, dat we Hem kunnen aanbieden? Christus zegt: “Gij zult liefhebben de
Heer, uw God, met geheel uw hart.” Diegenen, welke God met hun gehele hart liefhebben,
zullen er naar verlangen, Hem met hun leven op de best mogelike wijze te dienen, en
voortdurend trachten om alle krachten van hun bestaan in overeenstemming te brengen met
de voorschriften, die hun geschiktheid om Zijn wil te doen zullen verhogen. Ze zullen de gave,
die ze hun hemelse Vader aanbieden, niet verzwakken of verontreinigen door toe te geven aan
lust of hartstocht.
Petrus zegt: “Onthoudt u van de vleselike begeerlik- heden, welke krijg voeren tegen de
ziel.” Iedere zondige bevrediging leidt ertoe om de vermogens te verdoven, en het zedelik en
geestelik gevoel te doden, zodat het woord of de Geest van God slechts weinig indruk kan
maken op het hart. Paulus schrijft aan de Korinthiërs: “Laat ons onszelven reinigen van alle
besmetting van het vlees en van de geest, voleindigende de heiligmaking in de vrese Gods.”
326