Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
De Christen zal de drang van de zonde voelen, maar zal er voortdurend tegen strijden. Het is
hier, waar de hulp van Christus nodig is. Menselike zwakheid wordt met Goddelike kracht
verbonden, en het geloof roept uit: “Gode zij dank, die ons de overwinning geeft door onze
Heer Jezus Christus.” De Schrift toont duidelik aan, dat het werk van de heiligmaking
voortstrevend is. Wanneer de zondaar uit kracht van zijn bekering vrede met God vindt door
het bloed van de verzoening, dan is het Christelike leven pas begonnen. Hij moet nu “tot de
volmaaktheid voortvaren;” om op te wassen “tot de mate van de grootte van de volheid van
Christus.” De apostel Paulus zegt: “Maar één ding doe ik, vergetende hetgeen achter is, en
strekkende mij tot hetgeen v——r is, jaag ik naar het wit, tot de prijs van de roeping Gods,
die van boven is in Christus Jezus.” En Petrus stelt ons de trappen voor, langs welke de
heiligmaking van de Bijbel verkregen kan worden: “En gij, tot hetzelve ook alle naarstigheid
toebrengende, voegt bij uw geloof deugd; en bij de deugd kennis; en bij de kennis matigheid;
en bij de matigheid lijdzaamheid; en bij de lijdzaamheid godzaligheid; en bij de godzaligheid
broederlike liefde, en bij de broederlike liefde liefde jegens allen . . . want dat doende zult ge
nimmermeer struikelen.”
Wie de heiligmaking van de Bijbel bij ondervinding hebben, zullen een geest van
ootmoedigheid openbaren. Gelijk Mozes hebben ze iets aanschouwd van de ontzettende
majesteit der heiligheid, en zien hun eigen onwaardigheid in tegenstelling van de reinheid en
de verheven volmaaktheid van de Oneindige. De profeet Daniël was een voorbeeld van ware
heiliging. Zijn lange leven was een eervol dienen van Zijn Meester. Hij was “een zeer
gewenste man”1 in de hemel. Toch vereenzelvigde deze geëerde profeet zich met de wezenlik
zondigen in Israël, in plaats van er zich op te laten voorstaan, dat hij rein en heilig was, toen
hij ten behoeve van zijn volk v——r God pleitte: “Wij werpen onze smekingen voor Uw
aangezicht niet neder op onze gerechtigheden, maar op Uw barmhartigheden, die groot zijn.”
“We hebben gezondigd, we zijn Fil. 2:12, 13. 1 Kor. 15:57 ; Fil. 3:13, 14.; 2 Petrus 1:5-10.
Dan. 10:11. goddeloos geweest.” Hij zegt: “Als ik nog sprak, en bad, en beleed mijn zonde,
en de zonde van mijn volk.” En toen Gods Zoon later verscheen om hem te onderrichten, zegt
Daniël: “Mijn sierlikheid werd aan mij veranderd in een verderving, zodat ik geen kracht
behield.”
Toen Job de stem des Heren hoorde in de wervelwind, riep hij uit: “Daarom verfoei ik mij,
en heb berouw in stof en as.” Het was toen Jesaja de heerlikheid des Heren zag, en de serafs
hoorde roepen: “Heilig, heilig, heilig is de Heer der heirscharen,” dat hij uitriep: “Wee mij,
want ik verga.” Paulus spreekt van zichzelf, nadat hij opgetrokken geweest was in de derde
hemel, en onuitsprekelike woorden gehoord had, die het een mens niet geoorloofd is te
spreken, als “de allerminste van al de heiligen.” Het was de geliefde Johannes, die aan Jezus’
boezem rustte, en Zijn heerlikheid aanschouwde, die voor dood nederviel aan de voeten van
de engel.
Er kan geen zelfverheffing, geen pochend aanspraak maken op zondeloosheid zijn aan de
zijde van hen, die in de schaduw van het kruis van Golgotha wandelen. Ze gevoelen, dat hun
324