Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Gods wet is onveranderlik volgens de aard ervan. Hij is een openbaring van de wil en het
karakter van zijn Maker. Gods is liefde, en Zijn wet is liefde. De twee grote grondbeginselen
erin zijn liefde tot God en liefde tot de mens. “De liefde is de vervulling van de wet.” Gods
karakter is gerechtigheid en waarheid; dat is de aard van Zijn wet. De psalmist zegt: “Uw wet
is de waarheid;” “al Uw geboden zijn rechtvaardigheid.” En de apostel Paulus verklaart: “De
wet is heilig, en het gebod is heilig en rechtvaardig en goed.” Zulk een wet moet even
onvergankelik zijn als Die hem gegeven heeft, daar hij een uitdrukking is van het hart en de
wil van God. Het is het werk van de bekering en heiligmaking om de mensen met God te
verzoenen door hen in overeenstemming met de grondbeginselen van Zijn wet te brengen. In
den beginne werd de mens naar Gods beeld geschapen.
Hij bevond zich in volkomen overeenstemming met de natuur en de wet Gods; de
grondbeginselen van de gerechtigheid waren in zijn hart geschreven. Doch de zonde
vervreemdde hem van Zijn Maker. Hij weerkaatste het Goddelik beeld niet langer. Zijn hart
geraakte in strijd met de beginselen van Gods wet. “Het bedenken van het vlees is vijandschap
tegen God; want het onderwerpt zich aan de wet Gods niet; want het kan ook niet.” Maar
“alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft,” opdat
de mens met God verzoend zou kunnen worden. Door de verdiensten van Christus kan hij
weder in overeenstemming met Zijn Maker worden gebracht. Zijn hart moet vernieuwd
worden door Goddelike genade, hij moet een nieuw leven van Boven ontvangeh. Die
verandering is de wedergeboorte, zonder welke hij, gelijk Jezus zegt, “het koninkrijk Gods
niet zien kan.” De eerste stap tot verzoening met God is de overtuiging van zonde. “De zonde
is de ongerechtigheid.”
“Door de wet is de kennis van de zonde.” Om zijn schuld in te zien, moet de zondaar zijn
karakter toetsen aan Gods grote standaard van gerechtigheid. Dat is een spiegel, die de
volmaaktheid van een rechtvaardig karakter aantoont, en hem in staat stelt om de gebreken in
zijn eigen karakter te onderkennen. De wet openbaart aan de mens zijn zonden, maar geeft
geen geneesmiddel aan de hand. Terwijl hij aan de gehoorzame het leven belooft,verklaart
hij,dat het deel van de overtreder de dood is. Alleen het evangelie van Christus kan de mens
vrijstellen van de veroordeling of de bezoedeling van de zonde. Hij moet berouw hebben voor
God, Wiens wet overtreden is, en geloof in Christus, zijn zoenoffer. Aldus verkrijgt hij
“vergeving van zijn vorige zonden,” en erlangt deel aan de Goddelike natuur. Hij is een kind
van God, de geest van de aanneming tot kinderen ontvangen hebbende, waardoor hij roept:
“Abba, Vader!”
Staat het hem nu vrij om Gods wet te overtreden ? Paulus zegt: “Doen we dan de wet teniet
door het geloof? dat zij verre; maar we bevestigen de wet.” “Wij, die aan de zonde gestorven
zijn, hoe zullen wij er nog in leven?” En Johannes zegt: “Want dit is de liefde Gods, dat we
Zijn geboden bewaren; en Zijn geboden zijn niet zwaar.” Door de wedergeboorte komt het
hart tot eenswillendheid met God, evenals het tot overeenstemming met Zijn wet gebracht
wordt. Wanneer deze grote verandering heeft plaats gegrepen in de zondaar, dan is hij van de
322