Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
dwalingen niet verleid. Zij bleven bij hun getrouwheid aan de Bron der waarheid, en dienden
God alleen.
Er zijn altijd twee klassen geweest onder degenen, die er zieh voor uitgeven, dat ze
Christus’ volgelingen zijn. Terwijl de ene klasse het leven van de Heiland bestudeert, ernstig
hun fouten zoekt te verbeteren, en het grote Voorbeeld tracht gelijk te worden, keert de andere
klasse zich af van de eenvoudige, praktiese waarheden, die hun feilen aan de dag brengen.
Zelfs in zijn beste staat bestond de kerk niet geheel en al uit getrouwen, reinen en oprechten.
Onze Heiland leerde dat zij, die moedwillig de zonde aanhangen, niet in de kerk mogen
opgenomen worden; toch verbond Hij aan zich mannen, wier karakter niet zonder fouten was,
en schonk hun de voordelen van Zijn onderwijs en voorbeeld, opdat ze gelegenheid zouden
hebben om hun dwalingen in te zien en zich te beteren. Onder de twaalf apostelen van een
verrader. Judas werd aangenomen, niet wegens de gebreken van zijn karakter, maar ten spijte
van die. Hij werd onder de discipelen opgenomen, opdat hij door de leer en het voorbeeld van
Christus zou leren verstaan, waarin het karakter van een Christen bestaat, en er zo toe gebracht
zou worden, zijn dwalingen in te zien, tot berouw te komen, en met behulp van de Goddelike
genade, zijn ziel te zuiveren, door “de waarheid gehoorzaam te worden.” Maar Judas
wandelde niet in het licht, dat hem zo genadig verleend werd.
Door aan de zonde toe te geven, lokte hij de verleidingen van de Satan uit. Zijn slechte
karaktertrekken verkregen dé overhand. Hij liet zijn hart beheersen door de macht der
duisternis, werd toornig, wanneer hem zijn fouten onder het oog werden gebracht, en kwam
op die wijze tot de vreselike misdaad van zijn Meester te verraden. Op gelijke wijze haten
allen, die onder de schijn van godzaligheid de zonde aanhangen, degenen die hun vrede
verstoren door hun zondige wandel te veroordelen. Wanneer zich een gunstige gelegenheid
voordoet, zullen ze als Judas diegenen verraden, die, hun ten goede, getracht hebben, hen
terecht te wijzen.
De apostelen ontmoetten in de kerk mensen, die voorgaven godzaligheid te oefenen,
terwijl ze heimelik de zonde pleegden. Ananias en Saffira speelden de rol van bedriegers,
voorgevende alles aan God te geven, terwijl ze geldgierig een deel voor zichzelven achterhielden.
De Geest der waarheid openbaarde aan de apostelen het ware karakter van deze
veinzaards, en Gods oordelen zuiverden de kerk van die vuile smet op zijn reinheid. Dit klare
bewijs van de onderscheidende Geest van Christus in de kerk verschrikte de valse broederen
en kwaaddoeners. Ze konden niet lang verbonden blijven met degenen,die in gewoonten en
neigingen getrouwe vertegenwoordigers van Christus waren; en als Zijn volgelingen
beproevingen en vervolgingen te verduren hadden, waren het alleen zij, die alles wilden
opgeven ter wille van de waarheid, die begeerte hadden om Zijn discipelen te worden. Zo lang
daarom als de vervolgingen voortduurden, bleef de kerk redelik zuiver. Maar toen die
ophielden, kwamen er bekeerlingen in, die minder oprecht en toegewijd waren, en was de
weg voor Satan open om vat op de kerk te krijgen.
24