Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Duizenden werden gevangen gezet en ter dood gebracht; maar anderen stonden op en
namen hun plaatsen in. En degenen, die om hun geloof de marteldood ondergingen, werden
daardoor voor Christus verzekerd, en door Hem als overwinnaars aangerekend. Zij hadden de
goede strijd gestreden, en zouden de erekroon ontvangen, wanneer Christus wederkomen zou.
Het lijden, dat ze ondergingen, sloot de Christenen nader aan elkander en aan hun Verlosser
aan. Het voorbeeld van hun leven en getuigenis van hun dood waren een voortdurende
belijdenis van de waarheid, en waar het‘t minst kon verwacht worden, verlieten Satans
onderdanen zijn dienst en schaarden zich onder de banier van Christus.
Het was om die reden,dat Satan plannen beraamde om met betere uitslag de Godsregering
te bestrijden, en dat wel door zijn banier omhoog te heffen in de Christelike kerk. Indien de
volgelingen van Christus bedrogen konden worden, en ertoe gebracht, God te mishagen, zo
zouden hun kracht, sterkte van ziel, en standvastigheid te kort schieten, en ze hem gemakkelik
ten prooi worden. Door list beproefde de grote vijand nu te verkrijgen, wat hij zich
door geweld niet had kunnen verwerven. De vervolging hield op, en de gevaarlike
aantrekkelikheden van tijde- like voorspoed en wereldse eer werden ervoor in de plaats
gesteld. Agodedienaars werden ertoe gebracht, een deel van het Christelik geloof te omhelzen,
terwijl ze andere grondwaarheden verwierpen. Ze gaven voor, Jezus aan te nemen als de Zoon
van God, en in Zijn dood en opstanding te geloven; maar ze hadden geen overtuiging van
zonde, en gevoelden geen behoefte aan berouw en verandering van gemoed. Met wat van hun
zijde toe te geven, stelden ze voor dat de Christenen ook wat toegeven zouden, zodat allen
één zouden worden in geloof aan Christus.
Nu verkeerde de kerk in vreselik gevaar. Gevangenis, marteling, vuur en zwaard waren
zegeningen te achten in vergelijking hiervan. Enige Christenen bleven standvastig, en
verklaarden, dat ze geen beginselen konden prijs geven. Anderen waren er voor, sommige
geloofspunten op te geven, of wat te wijzigen, en zich te verenigen met degenen, die het
Christendom gedeeltelik aangenomen hadden, bewerende dat dit het middel kon worden tot
hun algehele bekering. Dat was een tijd van grote angst voor de getrouwe volgelingen van
Christus. Onder de mantel van geveinsd Christendom sloop Satan de kerk binnen, om hun
geloof te verzwakken, en hun harten af te trekken van het Woord der waarheid.
De meeste Christenen stemden er ten laatste in toe, hun standaard te verlagen, en een
vereniging van Christendom en heidendom kwam tot stand. Ofschoon de aanbidders van de
afgoden voorgaven bekeerd te zijn, en zich bij de kerk voegden, bleven ze hun afgoderij
aankleven, en verwisselden alleen de voorwerpen van hun verering voor beelden van Jezus,
en zelfs van Maria en de heiligen. De bedorven zuurdesem van de afgoderij, aldus de kerk
binnengebracht, deed zijn verdervend werk. Ongezonde leringen, bijgelovige gebruiken, en
afgodiese ceremonieën werden in de belijdenis en eredienst opgenomen. Terwijl de
volgelingen van Christus zich met afgodedienaars verenigden, werd de Christelike godsdienst
verdorven, en verloor de kerk zijn reinheid en kracht. Enkelen echter werden door deze
23