Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
maken.” Wat is de verandering van de Sabbat dan anders dan het teken of merkteken van het
gezag van de Roomse Kerk—“het merkteken van het beest”?
De Roomse Kerk heeft zijn aanspraak op oppergezag niet laten varen; en wanneer de
wereld en de Protestantse kerken een sabbat aannemen, die deze kerk geschapen heeft,
tegelijkertijd de Sabbat van de Bijbel verwerpende, geven ze in werkelikheid toe, dat hij dit
gezag bezit. Ze mogen zich beroepen op het gezag van de overlevering en dat van de
kerkvaders, om de verandering te billiken; maar door dat te doen, ontkennen ze juist het
beginsel, dat hen van Rome scheidt,— dat “de Bijbel, en de Bijbel alleen, de godsdienst van
de Protestanten” uit maakt. De pausgezinde begrijpt, dat ze zichzelven bedriegen, en
eigenwillig de ogen sluiten voor de feiten van de zaak. Naarmate de beweging voor het
verplichtend maken van de Zondag veld wint, verheugt hij zich, er zich van overtuigd
houdende, dat dit ten slotte de gehele Protestantse wereld onder de banier van Rome zal
brengen. De Roomsen verklaren, dat “het houden van de Zondag door de Protestanten een
hulde is, die zij, ondanks zich-zelven, aan het gezag van de (Katholieke) Kerk toebrengen.”
Het verplichtend maken van de viering van de Zondag van de zijde van de Protestantse kerken
is, dwang opleggen tot aanbidding van het pausdom — van het beest. Degenen dus die, de
eisen van het vierde gebod verstaande, verkiezen, de valse in plaats van de ware Sabbat te
houden, bewijzen daardoor hulde aan die macht, door welke hij alleen voorgeschreven is.
Maar juist door het opleggen van een godsdienstige plicht door wereldlike macht, zouden de
kerken zich een beeld van het beest maken; vandaar dat het verplichtend stellen van
Zondagsviering in de Verenigde Staten een gedwongen opleggen zou zijn van de aanbidding
van het beest en zijn beeld.
Maar de Christenen in vroegere tijden hebben de Zondag gevierd, menende, dat ze
daardoor de Sabbat van de Bijbel hielden; en er zijn ook nu ware Christenen in iedere kerk,
de Rooms Katholieke niet uitgesloten, die eerlik geloven, dat de Zondag de Sabbat is volgens
Goddelike instelling. God neemt de eerlikheid van hun bedoeling, en de oprechtheid,
waarmede ze v——r Hem staan, aan. Maar wanneer het houden van de Zondag door de wet
bevolen zal worden, en de wereld ingelicht zal zijn aangaande de verplichting van de ware
Sabbat, dan zal iedereen, die Gods gebod overtreedt, om aan een voorschrift te gehoorzamen,
waarvoor geen hoger gezag bestaat dan dat van Rome, het pausdom daardoor boven God eren.
Hij bewijst hulde aan Rome, en aan de macht, welke de instelling, door Rome voorgeschreven,
bindend maakt. Hij aanbidt het beest en zijn beeld. Wanneer de mensen alsdan de instelling
verwerpen, welke God verklaard heeft het teken van Zijn gezag te zijn, en in de plaats daarvan
die eren, welke Rome gekozen heeft tot teken van zijn oppergezag, zullen ze daardoor het
teken van getrouwheid aan Rome—“het merkteken van het beest”— aanvaarden. En niet
voordat de mensen duidelik van de zaak zijn onderricht, en tot een bepaalde keuze komen
tussen de bevelen Gods en de bevelen van de mensen, zullen zij, die in die overtreding
voortleven, “het merkteken van het beest ontvangen.”
309