Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
van burgerlike straffen op mensen van ver-schillende denkwijze er het onvermijdelike gevolg
van zijn.
Het beest met twee hoornen “maakt (beveelt), dat het aan allen, kleinen en groten, en rijken
en armen, en vrijen en dienstknechten, een merkteken zal geven aan hun rechterhand of aan
hun voorhoofden; en dat niemand mag kopen of verkopen, dan die dat merkteken heeft, of de
naam van het beest, of het getal van zijn naam.” De waarschuwing van de derde engel is:
“Indien iemand het beest aanbidt en zijn beeld, en ontvangt het merkteken aan zijn voorhoofd,
of aan zijn hand, die zal ook drinken uit de wijn van de toorn Gods.” “Het beest,” dat in deze
boodschap genoemd wordt, de aanbidding waarvan verplichtend wordt gemaakt door het
beest met de twee hoornen, is het eerste, of het op een pardel gelijkend beest van Openbaring
13,— het pausdom. Het “beeld van het beest” stelt die vorm van het afvallige Protestantisme
voor, welke ontstaan zal, wanneer de Protestantse kerken de hulp van de burgerlike macht
zullen inroepen om hun leerstellingen door te voeren. Voor het “merk van het beest” moet
nog een omschrijving gevonden worden.
Na de waarschuwing tegen het aanbidden van het beest en zijn beeld zegt de profetie:
“Hier zijn zij, die de geboden Gods bewaren en het geloof van Jezus.” Daar degenen, die de
geboden Gods bewaren, aldus genoemd worden in tegenstelling van hen, die het beest en zijn
beeld aanbidden, en zijn merkteken ontvangen, volgt daaruit, dat het houden van Gods wet
aan de ene kant, en het overtreden ervan aan de andere kant, het onderscheid zal uitmaken
tussen de aanbidders van God en aanbidders van het beest.
De biezondere karaktertrek van het beest, en derhalve ook van zijn beeld, is het breken
van Gods geboden. Daniël zegt van de kleine hoorn, het pausdom, dat “het zal menen de tijden
en de wet te veranderen.” En Paulus noemt dezelfde macht de “mens der zonde,” die zich
boven God zou verheffen. De ene profetie vult de andere aan. Alleen door het veranderen van
Gods wet kon het pausdom zich boven God verheffen; wie de aldus veranderde wet, met
bewustzijn van de verandering, zou houden, zou de hoogste eer bewijzen aan die macht, door
welke de verandering gemaakt was. Zulk een bewijs van gehoorzaamheid aan pause- like
wetten zou een teken van getrouwheid aan de paus in plaats van aan God zijn.
Het pausdom heeft getracht, Gods wet te veranderen. Het tweede gebod, waarin het
aanbidden van beelden verboden wordt, is uit de wet weggelaten, en het vierde gebod is z—
veranderd, dat het houden van de eerste in plaats van de zevende dag als Sabbat gewettigd
wordt. Maar de pause- liken beweren, als reden voor het weglaten van het tweede gebod, dat
het onnodig is, daar het in het eerste opgesloten ligt, en dat ze de wet nauwkeurig z—
wedergeven, als Gods bedoeling was, dat die verstaan zou worden. Dit kan de verandering
niet zijn, die door de profeet is voorspeld. Een opzettelike, voorbedachte verandering wordt
aangegeven: “Het zal menen, de tijden en de wet te veranderen.” De verandering in het vierde
gebod vervult nauwkeurig de voorzegging. De enige macht, die ze beweren hiervoor te
hebben, is het gezag van de kerk. Hier stelt de pauselike macht zich openlik boven God.
307