Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
De Geest Gods werkte op de harten van degenen, die Zijn Woord onderzochten. De
overtuiging drong zich aan hen op, dat ze on wetend dit voorschrift overtreden hadden door
de rustdag van de Schepper niet te achten. Ze begonnen de redenen na te gaan voor het houden
van de eerste dag van de week in plaats van de dag, welke God geheiligd had. Ze konden in
de Schriften geen bewijs vinden, dat het vierde gebod was afgeschaft, of dat de Sabbat was
veranderd geworden; de zegen, die bij de aanvang de zevende dag had geheiligd, was nimmer
teruggetrokken. Ze hadden eerlik getracht, Gods wil te verstaan en te doen; droefheid vervulde
daarom hun harten, nu ze zagen, dat ze overtreders van Zijn wet waren, en ze bewezen hun
trouw aan God door Zijn Sabbat te heiligen.
Er werden vele en ernstige pogingen in het werk gesteld om hun geloof omver te werpen.
Iedereen zag natuurlik in, dat indien het aardse heiligdom een beeld of afschaduwing van het
hemelse was, de wet, in de ark op aarde bewaard, dan ook een getrouw afschrift moest zijn
van de wet in de ark in de hemel; en dat het aannemen van de waarheid betreffende het aardse
heiligdom de erkentenis van de eisen van Gods wet en de verplichting van de Sabbat van het
vierde gebod insloot. Hierin lag het geheim van het bittere en vastberaden verzet tegen de
harmoniese verklaring van de Schriften, welke de bediening van Christus in het hemelse
heiligdom openbaarde. De mens trachtte de deur te sluiten, die God geopend, en de deur te
openen, die Hij gesloten had. Maar “Hij, die opent, en niemand sluit, en Hij sluit, en niemand
opent,” had gezegd: “Zie, Ik heb een geopende deur voor u gegeven, en niemand kan die
sluiten.” Christus had de deur, of de bediening van het heilige der heiligen, geopend; er
scheen licht door die geopende deur van het heiligdom in de hemel, en het vierde gebod werd
aangetoond als tot de wet behorende, die daar bewaard werd; hetgeen God vastgesteld had,
kon geen mens te niet doen.
Zij, die het licht aangaande de tussenkomst van Christus en de onveranderlikheid van Gods
wet hadden aangenomen, zagen, dat dit waarheden waren, die in Openbaring 14 aan het licht
werden gebracht. De boodschappen van dit hoofd- stuk bevatten een drie- voudige
waarschuwing, welke de inwoners van de aarde moet voorbereiden op de wederkomst van
de Heer. De bekendmaking, “De ure van Zijn oordeel is gekomen,” wijst op het sluitingswerk
van Christus’ bediening tot redding van de mens. Het kondigt een waarheid aan, die gepredikt
moet worden, totdat de bemiddeling van de Heiland ophoudt, en Hij naar de aarde terug- keren
zal om Zijn volk tot Zich te nemen. Het werk van het oordeel, dat in 1844 begonnen is, moet
voortgezet worden, totdat het lot van allen, levenden zowel als doden, beslist is; vandaar dat
het zich zal uitstrekken tot het einde van de genadetijd voor de mensheid. Opdat de mensen
gereed mogen zijn om te staan in het oordeel, gelast de boodschap hun om “God te vrezen, en
Hem heerlikheid te geven,” “en Hem te aanbidden, die de hemel, en de aarde, en de zee, en
de fonteinen der wateren gemaakt heeft.” Het gevolg van het aanenemen van deze
boodschappen wordt uitgedrukt in de woorden: “Hier zijn ze, die de geboden Gods bewaren
en het geloof van Jezus.” Om gereed te zijn voor het oordeel, is het noodzakelik, dat de
mensen Gods wet onderhouden. Die wet zal de standaard van het karakter zijn in het oor-deel.
300