Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
bruiloft ingingen. Degenen, die bij een kennis van de waarheid van de Schrift ook de Geest
en de genade Gods hadden, en die in de nacht van hun bittere beproeving geduldig wachtten,
en de Bijbel onderzochten om duideliker licht te ontvangen,— die waren het, welke de
waarheid aangaande het heiligdom in de hemel en de verandering van de bediening van de
Heiland inzagen, en in het geloof volgden ze Hem in Zijn werk in het hemelse heiligdom. En
allen, die door het getuigenis van de Schriften dezelfde waarheden aannemen, en Christus
door het geloof volgen, wanneer Hij voor God intreedt om het laatste werk van de tussenkomst
te volbrengen en aan het einde daarvan Zijn koninkrijk te ontvangen,— die worden allen
voorgesteld als ingaande tot de bruiloft.
In de gelijkenis van Mattheüs 22 wordt hetzelfde beeld van de bruiloft gebruikt, en wordt
het onderzoekend oordeel duidelik voorgesteld als v——r de bruiloft plaats grijpende. V—
—r de bruiloft komt de koning binnen om de gasten te overzien, —om te zien, of allen het
bruiloftskleed dragen, het vlekkeloos karakterkleed, dat gewassen en wit gemaakt is in het
bloed van het Lam. Wie te licht bevonden wordt, wordt uitgeworpen; maar allen, van wie bij
het onderzoek blijkt dat ze het bruiloftskleed dragen, worden door God aangenomen en
waardig geacht, om deel te hebben aan Zijn koninkrijk en in Zijn troon te zitten. Dit
karakteronder- zoek, dit bepalen van wie bereid zijn voor het koninkrijk Gods, is het werk
van het onderzoekend oordeel, het slui- tingswerk in het hemelse heiligdom.
Wanneer het onderzoekingswerk geëindigd, en de zaak van hen, die in alle eeuwen
beleden hebben volgelingen van Christus te zijn, onderzocht en beslist is, dan en niet eerder
zal de genadetijd eindigen, en de deur der barmhartigheid gesloten worden. Aldus worden we
in de éne korte zinsnede, “Die gereed waren, gingen met Hem in tot de bruiloft, en de deur
werd gesloten,” door het laatste van de bediening van de Heiland heengevoerd tot op de tijd,
wanneer het grote werk van de verlossing van de mens voltooid zal wezen. Bij de eredienst
in het aardse heiligdom, welke, naar we gezien hebben, een afbeelding is van de dienst in het
hemelse, eindigde de bediening in het eerste vertrek, wanneer de hogepriester op de grote
verzoendag het heilige der heiligen binnentrad. Gods bevel was: “En geen mens zal in de tent
der samenkomst zijn, als hij zal ingaan, om in het heilige verzoening te doen, totdat hij zal
uitkomen.” Evenzo eindigde Christus’ bediening in het eerste vertrek, toen Hij het heilige der
heiligen binnentrad om het sluitingswerk van de verzoening te volbrengen. Maar met het
eindigen van de bediening in het eerste vertrek begon de bediening in het tweede. Wanneer
de hogepriester in de zinnebeeldige eredienst op de grote verzoendag het heilige verliet, trad
hij v——r God, om Hem het bloed van het zondoffer aan te bieden ten behoeve van diegenen
onder al het volk van Israël, die waarlik berouw hadden over hun zonden. Evenzo had Christus
het ene deel van Zijn werk als onze middelaar slechts volbracht, om een ander deel van Zijn
werk op Zich te nemen, en pleitte Hij nog v——r de Vader op Zijn bloed ten behoeve van
zondaren.
Dit onderwerp werd door de Adventisten in 1844 niet verstaan. Nadat de tijd, waarop zij
de Heiland verwachtten, was verstreken, geloofden ze nog steeds, dat Zijn komst nabij was;
295