Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Hoofdstuk 24 — In het Heilige der Heiligen
Het onderwerp van het heiligdom was de sleutel, die het geheim ontsloot van de
teleurstelling van 1844. Het bracht een volkomen stelsel van waarheden, die met elkaar
verbonden waren en overeenstemden, aan het licht, aantonende, dat Gods hand de grote
Advent-beweging geleid had, en de plicht van het ogenblik openbarende, door de standplaats
en het werk van Gods volk duidelik te maken. Gelijk de discipelen van Jezus na de vreselike
nacht van zielsangst en teleurstelling “blijde waren, toen zij de Heer zagen,” zo ook
verheugden diegenen zich nu, die in het geloof hadden uitgezien naar Zijn wederkomst. Ze
hadden verwacht, dat Hij zou verschijnen in heerlikheid om Zijn dienstknechten te belonen.
Toen ze in hun verwachtingen werden teleur-gesteld, hadden ze Jezus uit het oog verloren, en
met Maria aan het graf geroepen: “Ze hebben mijn Heer weggenomen, en ik weet niet, waar
ze Hem gelegd hebben.” Nu zagen ze Hem terug in het heilige der heiligen, hun medelijdende
hogepriester, die weldra verschijnen zou als hun Koning en Verlosser. Licht uit het heiligdom
bescheen het verledene, het tegenwoordige en de toekomst. Ze wisten, dat God hen geleid had
door Zijn onfeilbare voorzienigheid. Ofschoon zij, evenals de eerste discipelen, zelven de
boodschap, die ze overbrachten, niet hadden verstaan, toch was die in alle opzichten juist
geweest. Door de verkondiging ervan hadden ze Gods plan vervuld, en hun arbeid was niet
ijdel geweest in de Heer. “Wedergeboren tot een levende hoop,” ver- heugden ze zich “met
een onuitsprekelike en heerlike vreugde.”
Zowel de profetie van Dan. 8:14: “Tot twee duizend drie honderd avonden en morgens,
dan zal het heiligdom gerechtvaardigd worden,” als de boodschap van de eerste engel: “Vreest
God en geeft Hem heerlikheid, want de ure van Zijn oordeel is gekomen,” wees op de
bediening van Christus in het heilige der heiligen, op het onderzoekend oordeel, en niet op de
komst van Christus tot verlossing van Zijn volk en de uitroeiing van de goddelozen. De fout
had niet gelegen in de berekening van de profetiese tijdperken, maar in de gebeurtenis, die
aan het einde van de 2300 dagen zou plaats vinden. Deze dwaling had aan de gelovigen
teleurstelling berokkend; toch was alles, wat door de profetie was voorzegd, en alles, wat ze
volgens de Schrift konden verwachten, vervuld geworden. Op dezelfde tijd, dat ze de
verijdeling van hun verwachtingen betreurden, greep de gebeurtenis plaats, welke in de
boodschap voorspeld was, en die vervuld moest worden, v——r dat de Heer verschijnen kon
om Zijn dienstknechten hun loon te geven.
Christus was niet, zoals ze verwacht hadden, naar de aarde gekomen, maar was, gelijk
zinnebeeldig was voorafgeschaduwd, het heilige der heiligen van Gods tempel in de hemel
binnengetreden. Hij wordt door de profeet Daniël voorgesteld als op die tijd komende tot de
Oude van dagen: “Verder zag ik in de nachtgezichten en ziet, er kwam Eén met de wolken
des hemels, als eens mensen Zoon”— niet op de aarde, maar—“tot de Oude van dagen, en ze
deden Hem voor Dezelve naderen.” Dit komen wordt ook door de profeet Maleachi voorspeld.
“Die Heer, die gijlieden zoekt, te weten, de Engel des ver- bonds, aan welke gij lust hebt;
292