Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
het verzoendeksel sprengen. Het bloed moest ook op het reukaltaar, dat v——r het
voorhangsel stond, gesprengd worden.
“En Aaron zal beide zijn handen op het hoofd van de levende bok leggen, en zal daarop al
de ongerechtigheden van de kinderen Israëls en al hun overtredingen, naar al hun zonden,
belijden, en hij zal die op het hoofd van de bok leggen, en zal hem door de hand van een man,
die voorhanden is, naar de woestijn uitlaten; alzo zal die bok op zich al hun ongerechtigheden
in een afgezonderd land wegdragen.” De zondebok kwam niet meer in het kamp van Israël;
en de man, die hem weggeleid had, moest zichzelf en zijn klederen met water wassen, alvorens
hij naar het kamp terug mocht keren.
De gehele ceremonie was bestemd om de Israëlieten onder de indruk te brengen van de
heiligheid van God en Zijn afkeer van de zonde, en hun verder aan te tonen, dat ze niet met
zonde in aanraking konden komen zonder verontreinigd te worden. Van iedereen werd geëist,
dat hij zijn ziel zou kwellen, terwijl dit verzoeningswerk plaats vond. Alle werk moest op
zijde gezet worden, en de gehele ver-gadering van Israël moest de dag doorbrengen in
plechtige verootmoediging voor God met gebed, vasten, en ernstig onderzoek des harten. Er
worden door de zinnebeeldige eredienst belangrijke waarheden aangaande de verzoening
geleerd. Er werd een plaatsvervanger aangenomen in de plaats van de zondaar; maar de zonde
werd niet door het bloed van het slachtoffer uitgedelgd. Een middel werd op deze wijze
verschaft, waardoor die op het heiligdom overgedragen werd. Door het offeren van bloed
erkende de zondaar het gezag van de wet, deed belijdenis van de schuld van zijn overtreding,
en drukte zijn begeerte uit om vergiffenis te ontvangen door het geloof in een Verlosser, die
te komen stond; maar hij werd nog niet volkomen vrijgesteld van de veroordeling van de wet.
Op de grote verzoendag ging de hogepriester, na een offerande van de vergadering
ontvangen te hebben, in het heilige der heiligen met het bloed van dat offer, en sprenkelde het
op het verzoendeksel, onmiddellik over de wet, ten einde de eisen ervan te bevredigen. Daarna
nam hij in zijn hoedanigheid van middelaar de zonden op zichzelf, en droeg ze uit het
heiligdom. Zijn handen op het hoofd van de zondebok leggende, beleed hij al die zonden over
hem, en droeg ze aldus van zichzelf op de bok over. Daarna droeg de bok ze weg, en werden
ze beschouwd, als voor altijd van het volk weggenomen te zijn. Zodanig was de dienst, die
gedaan werd als “een voorbeeld en schaduw van de hemelse dingen. ” En hetgeen
zinnebeeldig geschiedde in de bediening van het aardse heiligdom, gebeurt in werkelikheid
in de bediening van het hemelse. Na Zijn hemelvaart begon onze Heiland Zijn werk als onze
hogepriester. Paulus zegt: “Christus is niet ingegaan in het heiligdom, dat met handen gemaakt
is, hetwelk is een tegenbeeld van het ware; maar in de hemel zelf, om nu te verschijnen v—
—r het aangezicht van God voor ons. “
De bediening van de priester het gehele jaar door in het eerste gedeelte van het heiligdom,
“binnen het voorhangsel,” dat de deur vormde, en het heilige van het voorhof scheidde, stelt
het werk van de bediening voor, dat Christus op Zich genomen heeft na Zijn hemelvaart. Het
289