Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
De reiniging moest in de ware eredienst, zowel als in die, welke uit schaduwen bestond,
door bloed geschieden; in de eerste met het bloed van dieren; in de laatste, met het bloed van
Christus. Paulus geeft als reden aan, waarom de rechtvaardiging door bloed geschieden moet,
dat er zonder bloedstorting geen vergeving bestaat. Vergeving, of het wegdoen van zonde, is
het werk, dat volbracht moet worden. Maar hoe kon er zonde verbonden zijn met het
heiligdom, hetzij in de hemel of op de aarde? Dit ontdekt men door de verwijzing naar de
zinnebeeldige eredienst; want de priesters, die op aarde dienst deden, dienden “het voorbeeld
en de schaduw van de hemelse dingen.”
De bediening van het aardse heiligdom was tweeërlei: de priesters dienden dageliks in het
heilige, terwijl de hogepriester eenmaal per jaar een biezonder verzoeningswerk deed in het
heilige der Heiligen, tot reiniging van het heiligdom. Dag na dag bracht de berouwvolle
zondaar zijn offer naar de deur van de tabernakel, en, zijn hand op het hoofd van het
slachtoffer leggende, deed hij belijdenis van zijn zonden, en droeg die aldus, in een beeld, van
zichzelf op het onschuldige dier over. Daarna werd het dier geslacht. “Zonder bloedstorting,”
zegt de apostel, “geschiedt er geen vergeving.” “Want de ziel van het vlees is in het bloed.”
De wet Gods, waartegen overtreden is, eist het leven van hem, die die wet geschonden heeft.
Het bloed, het verbeurde leven van de zondaar voorstellende, wiens schuld door het
slachtoffer gedragen werd, werd door de priester in het heilige gebracht en gesprengd v——
r het voorhangsel, waarachter de ark stond, die de wet bevatte, tegen welke de zondaar
overtreden had. Door deze ceremonie werd de zonde door het bloed in een beeld op het
heiligdom overgebracht. In sommige gevallen werd het bloed niet in het heilige gebracht;
maar dan moest het vlees door de priester gegeten worden, gelijk Mozes beval aan de
zonen van Aäron, zeggende: “God heeft u dat gegeven, opdat ge de ongerechtigheid van de
vergadering zoudt dragen.” Beide deze ceremonieën stellen de overdracht van de zonde van
de boeteling op het heiligdom voor.
Dit was het werk, dat het gehele jaar door dag na dag voortgezet werd. Aldus werden de
zonden van Israël op het heiligdom overgedragen, en het was nodig, dat er iets bie- zonders
geschiedde voor het wegdoen ervan. God beval, dat er verzoening gedaan zou worden voor
elk van de heilige vertrekken. “Zo zal hij voor het heilige, van wege de on- reinigheden van
de kinderen Israëls, en van wege hun overtredingen, naar al hun zonden, verzoening doen, en
alzo zal hij doen aan de tent der samenkomst, welke met hen woont in het midden van hun
onreinigheden.” Er moest ook verzoening gedaan worden voor het altaar, om “dat te reinigen
en te heiligen van de onreinigheden van de kinderen Israëls.”
Eenmaal in het jaar, op de grote verzoendag, trad de priester het heilige der heiligen binnen,
om het heiligdom te reinigen. Het werk daar gedaan, besloot de jaarlikse bediening. Op de
verzoendag werden er twee lammeren van geitebokken aan de deur van de tabernakel gebracht,
en werd het lot over ze geworpen, “één lot voor de Heer, en één lot voor de weggaande bok.”
De bok, waarop het lot voor de Heer viel, moest geslacht worden als een zondoffer voor het
volk. En de priester moest zijn bloed binnen het voorhangsel brengen, en het op en v——r
288