Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Hij “zal zitten op Zijn troon, en Hij zal priester zijn op Zijn troon.” Tans niet “op de troon
van Zijn heerlikheid;” het koninkrijk der heerlikheid is nog niet opgericht. Niet voordat Zijn
werk als middelaar voltooid zal zijn, zal God Hem “de troon van Zijn vader David geven,”
een koninkrijk, dat “geen einde zal hebben.” Christus zit tans als priester met de Vader in
Zijn troon. Op de troon met de Eeuwige, in Zichzelf bestaande, zit Hij, Die “onze krankheden
op Zich genomen, en onze smarten gedragen heeft;” Die “in alle dingen, gelijk als wij, is
verzocht geweest, doch zonder zonde,“ opdat Hij “degenen, die verzocht worden, te hulp
zou kunnen komen.” “Indien iemand gezondigd heeft, wij hebben een voorspraak bij de
Vader.” Zijn tussenkomst is die van een doorstoken en gebroken lichaam, een vlekkeloos
leven. De verwonde handen, de doorstoken zijde, de geschonden voeten pleiten voor de
gevallen mens, wiens verlossing gekocht is tegen zulk een oneindige prijs.
“En de raad des vredes zal tussen die beiden wezen.” De liefde van de Vader, niet minder
dan die van de Zoon, is de welbron van de zaligheid voor het verloren geslacht. Jezus sprak
tot Zijn discipelen, voordat Hij van hen scheidde: “Ik zeg u niet, dat Ik de Vader voor u bidden
zal, want de Vader zelf heeft u lief” God was “in Christus de wereld met Zichzelf
verzoenende.” En in de bediening van het hemelse heiligdom zal “de raad des vredes tussen
die beiden wezen.”
“Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat
een iegelik, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.” De vraag: Wat
is het Heiligdom? wordt in de Schrift duidelik beantwoord. De uitdrukking “heiligdom”, zoals
die in de Bijbel gebruikt wordt, doelt allereerst op de taber-nakel, die door Mozes gebouwd
werd als een voorbeeld van de hemelse dingen; en ten tweede op de “ware tabernakel” in de
hemel, waar het aardse heiligdom op heenwees. Bij de dood van Christus eindigde de dienst
van de schaduwen. De “ware tabernakel” in de hemel is het heiligdom van het nieuwe verbond.
En daar de profetie van Dan. 8:14 in deze bedeling vervuld wordt, moet het heiligdom, waarop
het doelt, het heiligdom van het nieuwe verbond zijn. Bij het eindigen van de 2300 dagen, in
1844, was er sedert vele eeuwen geen heiligdom op aarde geweest. Dus wijst de voorzegging,
“Tot twee duizend en driehonderd avonden en morgens; dan zal het heiligdom
gerechtvaardigd worden,” ontwijfelbaar op het heiligdom in de hemel.
Maar de belangrijkste vraag moet nog beantwoord worden : Wat is de rechtvaardiging of
reiniging van het heiligdom ? Dat er zulk een dienst was in verband met het aardse heiligdom,
wordt in de geschriften van het Oude Testament gemeld. Maar kan er iets in de hemel zijn,
dat gereinigd moet worden? In Hebreën 9 wordt de rechtvaardiging van het aardse zowel als
van die van het hemelse heiligdom duidelik geleerd. “En alle dingen worden bijna door bloed
gereinigd naar de Wet, en zonder bloedstorting geschiedt geen vergeving. Zo was het dan
noodzaak,dat wel de voor- beeldingen van de dingen, die in de hemelen zijn, door deze dingen
[het bloed van dieren] gereinigd werden, maar de hemelse dingen zelf door betere offeranden
dan deze,“ te weten het kostbare bloed van Christus.
287