Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Van 34 n. C. strekken 1810 jaren tot 1844. “Dan,” zei de engel, “zal het heiligdom
gerechtvaardigd worden.” Al de voorafgaande kenmerken van de profetie waren
onbetwistbaar vervuld geworden op de vastgestelde tijd.
Met deze berekening was alles duidelik in overeenstemming, behalve dat men niet inzag,
dat er in 1844 een gebeurtenis, die met de reiniging van het heiligdom overeenkwam, had
plaats gehad. Te ontkennen, dat de dagen op die tijd eindigden, betekende de gehele zaak te
verwarren, en stellingen op te geven, die bevestigd geworden waren door onmiskenbare
vervulling van de profetie. Maar God had Zijn volk geleid in de grote Advent-be- weging;
Zijn macht en heerlikheid hadden zich in het werk geopenbaard, en Hij zou niet toelaten, dat
het in duisternis en teleurstelling onderging, of de blaam zou dragen van een valse en
dweepachtige opwinding te zijn geweest. Hij zou Zijn woord niet in twijfel en onzekerheid
gehuld laten. Hoewel er velen van hun vroegere berekening van de profetiese tijdperken
afzagen, en de juistheid van de beweging, daarop gegrond, ontkenden, waren anderen onwillig
om geloofspunten en ondervinding op te geven, die op de Schrift en het getuigenis van de
Geest van God berustten. Ze geloofden, dat ze de juiste beginselen van uitlegging hadden
aangenomen in hun onderzoek van de profetieën, en dat het hun plicht was, vast te houden
aan de waarheden, welke ze reeds gevonden hadden, en voort te gaan met de Bijbel op
dezelfde wijze te onderzoeken.
Met ernstig gebed gingen ze de stelling na, die ze hadden ingenomen, en onderzochten de
Schriften om hun vergissing te ontdekken. Geen fout vindende in hun berekening van de
profetiese tijdperken, werden ze ertoe geleid om het onderwerp van het heiligdom
nauwkeuriger te onderzoeken. Door hun onderzoek bemerkten ze, dat er geen bewijs in de
Schrift is, waarop het algemene denkbeeld, dat de aarde het heiligdom is, gegrond kan worden;
maar ze vonden in de Bijbel een volledige verklaring van het punt omtrent het heiligdom, zijn
aard, zijn plaats en bediening; de uitspraken van de heilige schrijvers werden zo duidelik en
volledig bevonden, dat ze de zaak boven alle twijfel verhieven. De apostel Paulus zegt in de
Brief aan de Hebreën: “Zo had dan ook wei het eerste verbond rechten van godsdienst, en het
wereldlik heiligdom. Want de tabernakel was toebereid, namelik de eerste, in welke was de
kandelaar, en de tafel, en de toonbroden, welke genaamd wordt het heilige. Maar achter het
tweede voorhangsel was de tabernakel, genaamd het heilige der heiligen; hebbende een
gouden wierookvat, en de ark des verbonds, alom met goud overdekt, in welke was de gouden
kruik, waarin het manna was, en de staf van Aaron, die gebloeid had, en de tafelen des
verbonds; en boven over deze ark waren de cherubijnen der heerlikheid, die het verzoendeksel
beschaduwden.”
Het heiligdom, waarop Paulus hier doelt, was de tabernakel, die op Gods bevel door Mozes
gebouwd was als aardse woonplaats van de Allerhoogste. “En ze zullen Mij een heiligdom
maken, dat Ik in het midden van hen wone,“2 was de opdracht,die aan Mozes gegeven
werd,toen hij zich met God op de berg bevond. De Israëlieten reisden door de woestijn, en de
tabernakel werd z— gebouwd, dat hij van plaats tot plaats vervoerd kon worden; toch was het
283