Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Het heeft zelfvernedering en verslagenheid van hart teweeggebracht, gelijk we nooit tevoren
hebben bijgewoond. Gelijk de Heer door de profeet Joël bevolen heeft, dat geschieden moet,
wanneer de grote dag Gods op handen zou zijn, ontstond er een scheuren van de harten en
niet van de klederen, en een zich keren tot de Heer met vasten, en geween, en rouwbe- drijven.
Gelijk God door Zacharia sprak, werd er een geest der genade en der gebeden uitgestort over
Zijn kinderen; ze aanschouwden Hem, die ze doorstoken hadden, en de rouw- klage was groot
in het land . . . en, die naar de komst van de Heer uitzagen, kwelden hun zielen v——r Zijn
aangezicht.”
Van al de grote godsdienstige bewegingen sedert de dagen van de apostelen is er niet één
meer vrij geweest van menselike onvolmaaktheid en de listen van de Satan, dan die van de
herfst van 1844. Zelfs nu nog, na verloop van vele jaren, gevoelen allen, die deelgenomen
hebben aan die beweging, en die standvastig zijn blijven staan op de waarheid, de heilige
invloed van dat gezegende werk, en getuigen, dat het van God is geweest. Bij het geroep van:
“Ziet, de Bruidegom komt; gaat uit hem te gemoet,” stonden zij, die wachtende waren, op “en
bereidden hun lampen;” ze onderzochten Gods woord met zulk een diepe belangstelling als
tevoren nooit gekend was. Engelen werden uit de hemel gezonden om hen, die ontmoedigd
waren geworden, weder op te wekken, en hen te bereiden voor de aanname van de boodschap.
Het werk stond niet gegrond op de wijsheid en geleerdheid van mensen, maar op de kracht
Gods. Het waren niet de meest begaafden, maar de eenvoudigsten en meest toegewijden, die
het eerst de roepstem hoorden en gehoorzaamden.
Boeren lieten hun oogst op het veld staan, ambachtslieden legden hun gereedschap neer,
en gingen onder tranen en toch met blijdschap uit om de waarschuwing over te brengen. Zij,
die in het eerst een leidende hand in de zaak gehad hadden, waren onder de laatsten om zich
aan deze beweging aan te sluiten. Over het algemeen sloten de kerken hun deuren voor deze
boodschap, en een groot aantal van degenen, die hem aannamen, maakte zich van hun
gemeenschap los. In de voorzienigheid Gods verbond deze aankondiging zich met de
boodschap van de tweede engel, en gaf kracht aan dat werk. De boodschap: “Ziet, de
Bruidegom komt!” was niet zozeer een zaak om over te redeneren, ofschoon het bewijs in de
Schrift duidelik en afdoend was. Er ging een drijfkracht mede gepaard, die de zielen in
beweging zette. Er bestond geen twijfel; er was geen opwerpen van vragen. Bij gelegenheid
van de zegevierende intocht van Christus in Jeruzalem stroomde al het volk,dat van ieder deel
van het land samengekomen was om het feest te vieren, naar de Olijfberg; en terwijl ze zich
bij de menigte aansloten, die Jezus begeleidde, geraakten ze onder de indruk van het ogenblik,
en hielpen om de kreet te doen zwellen: “Gezegend is Hij, die komt in de naam des Heren!”
Evenzo gevoelden de ongelovigen, die de bijeenkomsten van de Adventisten bezochten
— sommigen uit nieuwsgierigheid, anderen alleen om te spotten — de overtuigende kracht,
die zich aan de boodschap paarde: “Ziet, de Bruidegom komt.” In die tijd was er geloof, dat
antwoord op het gebed bracht; geloof, dat zag op de vergelding des loons. De Geest der genade
daalde neer op hen, die ernstig zochten, gelijk regenbuien op de dorstige aarde. Zij, die
277