Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Een gedeelte van de profetie van Ezechiël was almede een bron van kracht en troost voor
de gelovigen: “Wederom geschiedde het woord des Heeren tot mij, zeggende: Mense- kind!
wat is dit voor een spreekwoord, dat gijlieden hebt in het land Israëls, zeggende: De dagen
zullen verlengd worden, en al het gezicht zal vergaan? Daarom zeg tot hen, Alzo zegt de Heer
Heer: ... De dagen zijn nabij gekomen, en het woord van ieder gezicht. . . . Ik zal spreken; het
woord, dat Ik zal spreken, zal gedaan worden! de tijd zal niet meer uitgesteld worden.” “Die
van het huis Israëls zeggen: Het gezicht, dat hij ziet, is voor vele dagen, en hij profeteert van
tijden, die verre zijn. Daarom zeg tot hen: Alzo zegt de Here Here: Geen van Mijn woorden
zullen meer uitgesteld worden; het woord, hetwelk Ik gesproken heb, dat zal gedaan worden.”
Zij, die in afwachting waren, verheugden zich, gelovende, dat Hij, die het einde van het
begin weet, de eeuwen overziende, en hun teleurstelling van te voren aanschouwende, hun
woorden van bemoediging en hoop gegeven had. Was het niet geweest, dat zulke gedeelten
van de Schrift hun waren voorgekomen, waarin ze vermaand werden om met lijdzaamheid te
wachten, en standvastig te zijn in hun vertrouwen op Gods woord, hun geloof zou hun in die
moelike ure begeven hebben.
De gelijkenis van de tien maagden in Mattheüs 25 geeft eveneens de ondervinding van de
Adventisten aan. In Mattheüs 24 had Christus, in antwoord op de vraag van Zijn discipelen
aangaande het teken van Zijn toekomst en van de voleinding van de wereld, gewezen op enige
van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van de wereld en van de kerk
gedurende de tijd, die er verlopen zou tussen Zijn eerste en tweede komst; namelik, de
verwoesting van Jeruzalem, de grote verdrukking van de kerk onder de heidense en pauselike
vervolgingen, de verduistering van zon en maan, en het vallen van de sterren. Daarna sprak
Hij van Zijn komst in Zijn koninkrijk, en gaf de gelijkenis, waarin de twee klassen van
dienstknechten, die naar Zijn verschijning uitzien, beschreven worden. Hoofdstuk 25 begint
met de woorden: “Alsdan zal het koninkrijk der hemelen gelijk zijn aan tien maagden.” Hier
wordt de kerk van de laatste dagen beschreven, dezelfde waarvan aan het slot van hoofdstuk
24 gesproken wordt. In deze gelijkenis wordt de ondervinding van die kerk voorgesteld door
hetgeen er bij een Oosterse bruiloft plaats vindt.
“Alsdan zal het koninkrijk der hemelen gelijk zijn aan tien maagden, welke haar lampen
namen en gingen uit, de bruidegom tegemoet. En vijf van haar waren wijzen, en vijf waren
dwazen. Die dwaas waren, haar lampen nemende, namen geen olie met zich. Maar de wijzen
namen olie in haar vaten, met haar lampen. Als nu de bruidegom vertoefde, werden ze allen
sluimerig, en vielen in slaap. En te middernacht geschiedde een geroep: Ziet, de bruidegom
komt, gaat uit hem tegemoet.”
Men verstond, dat de komst van Christus, door de boodschap van de eerste engel
aangekondigd, voorgesteld werd door de komst van de bruidegom. De wijd verspreide
hervorming onder de aankondiging van Zijn spoedige wederkomst stemde overeen met het
uitgaan van de maagden. In deze gelijkenis worden er, evenals in die van Mattheüs 24, twee
269