Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Door hun toewijding aan de wereld en het vergeten van God en Zijn Woord was hun
verstand verduisterd, en waren hun harten aards en zinnelik geworden. Aldus verkeerden ze
in onwetendheid aangaande de komst van de Messias, en in hun trots en ongeloof verwierpen
ze de Verlosser. Zelfs toen sneed God het Joodse volk niet af van een kennis van, of deelname
aan de zegeningen van de verlossing. Maar zij, die de waarheid verwierpen, verloren alle
verlangen naar de gave des Hemels. Ze hadden “duisternis in de plaats van het licht, en licht
in de plaats van duisternis gesteld,” totdat het licht in hen duisternis geworden was; en hoe
groot was die duisternis!
Het past Satans toeleg, dat de mensen de vormen van de godsdienst behouden, zo lang
maar de geest van ware godzaligheid ontbreekt. Na hun verwerping van het evangelie gingen
de Joden ijverig voort met het handhaven van hun oude ceremonieën, en hielden zich strikt
aan hun nationale afzondering, terwijl zijzelven niet nalaten konden, toe te geven, dat Gods
tegenwoordigheid zich niet langer onder hen openbaarde. De profetie van Daniël wees z—
duidelik op de tijd van de komst van de Messias, en voorspelde Zijn dood z— bepaald, dat ze
het onderzoek van die voorzegging tegengingen, en de rabbijnen eindelik een vloek uitspraken
over allen, die zich aan een berekening van de tijd zouden wagen. Het volk van Israël heeft
negentien honderd jaren in verblindheid en onboetvaardigheid geleefd, onverschillig voor het
genadige aanbod van de zaligheid, en zonder acht te geven op de zegeningen van het evangelie,
als een ernstige en vrese- like waarschuwing tegen het gevaar van licht te verwerpen, dat van
Boven komt.
Waar de oorzaak ervan bestaat, zal zich dezelfde uitkomst tonen. Wie koelbloedig zijn
plichtsgevoel onderdrukt, omdat het niet met zijn neigingen overeenkomt, zal eindelik de
macht verliezen om tussen waarheid en dwaling te onderscheiden. Het verstand wordt
verduisterd, het geweten ongevoelig, het hart verhard, en de ziel wordt van God vervreemd.
Waar de boodschap van de Goddelike waarheid verworpen of geminacht wordt, daar wordt
de kerk in duisternis gehuld; geloof en liefde verkoelen; vervreemding en onenigheid sluipen
binnen. De leden van de kerk schenken hun belangstelling en kracht aan wereldse zaken, en
zondaren worden verhard in hun onboetvaardigheid.
De boodschap van de eerste engel van Openbaring 14, waarin het uur van Gods oordeel
aangekondigd wordt, en de mensen worden opgeroepen om Hem te vrezen en heerlikheid te
geven, was bedoeld om het volk, dat God belijdt, van de verderfelike invloed van de wereld
af te scheiden, en hen op te wekken tot een besef van hun ware toestand van
wereldsgezindheid en afvalligheid. In deze boodschap had God een waarschuwing aan de
kerk gezonden, welke, indien die aangenomen was, het kwaad verholpen zou hebben, dat
tussen God en de kerk scheiding maakte. Hadden ze de boodschap uit de hemel aangenomen,
hun harten voor de Heer verootmoedigd, en in oprechtheid getracht zich voor te bereiden om
in Zijn tegenwoordigheid te staan, zo zouden de Geest en de kracht Gods zich onder hen
hebben geopenbaard. De kerk zou opnieuw die gezegende staat van eenheid, geloof en liefde
bereikt hebben, welke er ten tijde van de apostelen bestond, toen de gelovigen “één hart en
258