Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Jezus komt in de heerlikheid van Zijn Vader met de heilige engelen, . . . zullen de ontslapen
gelovigen het eerst opstaan. 1 Thess. 4:16; 1 Kor. 15:23. Dit is wat wij Christenen de eerste
opstanding noemen.Dan zal het diererijk van aard veranderen (Jes. 11: 6-9) en zich aan Jezus
onderwerpen. Ps. 8. Algemene vrede zal dan heersen.” “De Heer zal weder op de aarde
nederzien, en zeggen, ‘Ziet, het is zeer goed.’ “ Wolft’ geloofde, dat de wederkomst des Heren
op handen was, en zijn verklaring van de profetiese tijdperken plaatste het einde van de wereld
binnen een zeer klein aantal jaren van de tijd, die door Miller was aangegeven. Tot hen, die
om de tekst: “Van die dag en die ure weet niemand,” beweerden, dat de mensen niets zullen
weten betreffende de nabijheid van de wederkomst, sprak Wolff: “Heeft onze Heer gezegd,
dat de dag en het uur nooit bekend zouden zijn? Heeft Hij ons geen tekenen van de tijden
gegeven, opdat we ten minste de nadering van Zijn komst zouden weten, zoals men de
nadering van de zomer bemerkt, doordat de bladeren van de vijgeboom uitspruiten ? Matth.
24: 32.
Zullen we die tijd nimmer weten, terwijl Hijzelf ons vermaant om Daniël, de profeet, niet
alleen te lezen, maar hem ook te verstaan? En dat wel datzelfde boek, waarin gezegd wordt,
dat de woorden toegesloten waren tot de tijd van het einde (hetwelk het geval was in zijn tijd),
en dat ‘velen het zullen naspeuren’ (een Hebreeuwse uitdrukking voor ‘letten op en denken
over de tijd’), en de ‘wetenschap’ (aangaande die tijd) zal ‘vermenigvuldigd worden.’ Dan.
12:4. Behalve dat, onze Heer bedoelt daarmede niet, dat de nadering van de tijd niet bekend
zal zijn, maar dat niemand de juiste dag en het juiste uur weet. Hij zegt, dat er door de tekenen
van de tijden genoeg zal bekend worden, om er ons toe te bewegen, ons voor te bereiden op
Zijn komst, gelijk Noach de ark toebereidde.”
Aangaande de algemeen gebruikelike wijze van de Schriften uit te leggen, of liever er een
verkeerde uitleg aan te geven, schreef Wolff: “Het merendeel van de Christelike kerk is van
de eenvoudige zin van de Schrift afgedwaald, en heeft zich gekeerd tot het geestestelsel van
de Boeddhisten, die geloven, dat de toekomstige gelukzaligheid van de mensheid bestaan zal
in het zweven door de lucht, en veronderstellen, dat wanneer ze Joden lezen, ze Heidenen
moeten verstaan, en wanneer ze Jeruzalem lezen, ze de Kerk moeten verstaan; en als er staat
aarde, het lucht betekent; en dat voor de wederkomst des Heren ze verstaan moeten de
toename van de zendinggenootschappen; en dat gaan naar de berg van het huis des Heren een
grote gemeentevergadering van Methodisten betekent.” Gedurende de vier en twintig jaren
van 1821 tot 1845 reisde Wolff overal rond; in Afrika bezocht hij Egypte en Abyssinië; in
Azië trok hij Palestina, Syrië, Perzië, Bokhara, en Indië door.
Hij bezocht ook de Verenigde Staten, en predikte op zijn reis daarheen op het eiland St.
Helena. Hij kwam in Augustus 1837 te Nieuw-York aan, en, na in die stad gesproken te
hebben, predikte hij te Philadelphia en Balti-more, en ging eindelik naar Washington. “Daar,”
zegt hij, “op een voorstel van de gewezen President, John Quincy Adams, in een van de huizen
van het Kongres, stond de vergadering me eenstemmig het gebruik van de Kongres Zaai af
om een lezing te houden ; deze hield ik op een Zaterdag, vereerd door de tegenwoordigheid
245