Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
toevertrouwd om aan de wereld te geven. Bij het verklaren van Dan. 8:14, “Tot twee duizend
en drie honderd avonden en morgens; dan zal het heiligdom ge-rechtvaardigd worden,” was
Miller, zoals reeds gezegd is, van het algemeen aangenomen idee uitgegaan, dat de aarde het
heiligdom was, en hij geloofde, dat de reiniging van het heiligdom de loutering van de aarde
door vuur bij de wederkomst des Heren voorstelde. Toen hij daarom zag, dat het einde van de
2300 dagen op bepaalde wijze voorspeld was, kwam hij tot het besluit, dat dit de tijd voor de
wederkomst des Heren aangaf. Zijn dwaling was het gevolg van het aan-nemen van de
algemene beschouwing van wat het heiligdom is.
In het typiese stelsel,— dat een voorafschaduwing was van het offer en het priesterschap
van Christus,— was het reinigen van het heiligdom de laatste dienst, die de hogepriester in
zijn jaarlikse bediening volbracht. Het was het sluitingswerk van de verzoening,— een
verwijderen of wegdoen van de zonde van Israël. Het was een beeld van het sluitingswerk in
de bediening van onze Hogepriester in de hemel, van het wegdoen of uitwissen van de zonden
van Zijn volk, die in de hemelse registers opgetekend staan. Deze dienst sluit een werk van
onderzoek, van oordelen in, en gaat onmiddellik vooraf aan de komst van Christus op de
wolken des hemels met macht en grote heerlikheid; want, wanneer Hij komt, zal ieder geval
beslist zijn. Jezus zegt: “Mijn loon is met Mij, om een iegelik te vergelden, gelijk zijn werk
zal zijn.” Het is dit oordeelswerk, onmiddellik aan de wederkomst des Heren voorafgaande,
dat aangekondigd wordt in de boodschap van de eerste engel van Openb. 14:7: “Vreest God,
en geeft Hem heerlikheid, want de ure van Zijn oordeel is gekomen.”
Zij, die deze waarschuwing verkondigden, brachten de rechte boodschap op de rechte tijd.
Maar evenals de eerste discipelen verklaarden: “De tijd is vervuld, en het koninkrijk Gods is
gekomen,” gegrond op de profetie van Daniël 9, en ze toch niet opmerkten, dat de dood van
de Messias in dezelfde schriftuurplaats voorspeld was; evenzo predikten Miller en zijn
genoten de boodschap, gegrond op Dan. 8:14 en Openb. 14:7, en zagen niet, dat er in Openb.
14 nog andere boodschappen aan het licht worden gebracht, die ook nog moesten afgegeven
worden v——r de wederkomst des Heren.
Gelijk te discipelen zich vergisten aangaande het koninkrijk, dat opgericht zou worden aan
het einde van de zeventig weken, evenzo vergisten de Adventisten zich aangaande de
gebeurtenis, die plaats zou hebben aan het einde van de 2300 dagen. In beide gevallen was
het een aannemen van, of liever een zich vasthouden aan algemeen verspreide dwalingen, die
het verstand voor de waarheid verblindden. Beide klassen vervulden Gods wil door de
verkondiging van de boodschap, welke Hij wenste, dat gegeven zou worden, en beide
ondervonden teleurstelling door hun eigen verkeerde begrip van de boodschap. Toch bereikte
God Zijn eigen genadige bedoeling door toe te laten, dat de waarschuwing voor het oordeel
gegeven werd juist op de wijze, waarop dit geschiedde. De grote dag was nabij, en in Zijn
voorzienigheid werden de mensen getoetst door het stellen van een bepaalde tijd, ten einde
hun te openbaren, wat in hun harten sluimerde. De boodschap was bedoeld om de kerken te
toetsen en te reinigen. Ze moesten leren inzien, of hun genegenheid zich hechtte aan deze
240