Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Welk een les voor Gods volk in de Christelike bedeling, te wier behoeve deze profetieën aan
Zijn dienstknechten gegeven werden! “Aan dewelken geopenbaard is, dat ze niet zichzelven,
maar ons bedienden.” Laat ons nagaan, hoe deze heilige mannen Gods “ondervraagden en
onderzochten” aangaande openbaringen, die hun gegeven waren voor nog ongeboren
geslachten.
Vergelijkt hun heilige ijver met de trage onachtzaamheid, waarmede de begunstigden uit
latere tijden deze hemelse gave beschouwen. Welk een terechtwijzing voor de gemakzuchtige,
wereldlievende onverschilligheid, die er zich mede tevreden stelt, te verklaren dat de
profetieën niet verstaan kunnen worden. Ofschoon het eindige verstand van de mensen niet
bevoegd is, om de raadslagen van de Oneindige binnen te dringen, of de uitwerking van Zijn
voornemens volkomen te begrijpen, toch is het menigmaal ten gevolge van de een of andere
dwaling of nalatigheid aan hun zijde, dat ze de boodschappen des Hemels zo onduidelik
verstaan. Niet zelden is het verstand van de mensen, en zelfs van Gods diensknechten, z—
verblind door menselike beschouwingen, 2 Petrus 1:10-12. Door overleveringen en valse leer
van mensen, dat ze slechts ten dele in staat zijn om de grote dingen te vatten, die Hij in Zijn
woord geopenbaard heeft. Zulks was het geval met de discipelen van Christus, zelfs toen de
Heiland in persoon met hen verkeerde. De algemene opvatting van de Messias, als een aards
vorst, die Israël verheffen zou tot de troon van een wereldrijk, had hun hart vervuld, en ze
konden de betekenis van Zijn woorden, waarin Hij Zijn lijden en sterven voorspelde, niet
verstaan.
Ze deden hun plicht door het Joodse volk het aanbod der genade te doen, en op de eigen
tijd, toen ze verwachtten hun Heer de troon van David te zien bestijgen, moesten ze het
aanschouwen, dat Hij als een boosdoener gegrepen, gegeseld, bespot, veroordeeld, en aan het
kruis van Golgotha verhoogd werd. Welk een wanhoop en zielsangst verscheurde de harten
van deze discipelen gedurende de dagen, die hun Heer in de groeve doorbracht! Christus zelf
had hen uitgezonden met de boodschap: “De tijd is vervuld, en het koninkrijk Gods nabij
gekomen; bekeert u, en gelooft het evangelie.” Die boodschap grondde zich op de profetie
van Daniël 9. De negen en zestig weken werden door de engel verklaard als reikende tot aan
de “Messias, de Vorst,” en met hooggespannen hoop en blijde verwachtingen zagen de
discipelen uit naar de oprichting van het koninkrijk van de Messias te Jeruzalem, om over de
gehele aarde te heersen.
Ze verkondigden de boodschap, die Christus hun had toevertrouwd, ofschoon zijzelven de
betekenis ervan verkeerd begrepen. Terwijl hun aankondiging zich op Dan. 9:25 grondde,
zagen ze in het volgende vers van hetzelfde hoofdstuk niet, dat de Messias uitgeroeid zou
worden. Van hun geboorte af aan hadden ze het hart gezet op de heerlikheid, die van een aards
koninkrijk te verwachten was, en dit verblindde hun verstand voor de biezondere punten in
de voorzegging, zowel als voor de woorden van Christus. Christus was op de juiste tijd en
wijze gekomen, die in de profetie voorspeld was. Het getuigenis van de Schrift was in iedere
biezonderheid van Zijn bediening vervuld. Hij had de boodschap der zaligheid gepredikt, en
235