Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
het goed gevolg van tegenstand, stonden op het punt van zich over te geven, toen de Romeinse
veldheer zijn leger terugtrok, schijnbaar zonder de minste reden.
Maar Gods genadige voorzienigheid leidde de gebeurtenissen tot welzijn van Zijn eigen
volk. Het beloofde teken was aan de afwachtende Christenen gegeven, en nu werd aan allen,
die de waarschuwing van de Heiland gehoorzaam wilden zijn, een gelegenheid aangeboden.
De gebeurtenissen werden z— beschikt, dat Joden noch Romeinen de vlucht van de
Christenen zouden verhinderen. Bij de aftocht van Cestius deden de Joden cen uitval uit
Jeruzalem, en zetten het aftrekkende leger na; en terwijl beide machten aldus beziggehou den
werden, hadden de Christenen gelegenheid, de stad te verlaten. Op die tijd was het land ook
vrij van vijanden, die zouden hebben kunnen trachten hen op te houden. Ten tijde van het
beleg waren de Joden te Jeruzalem vergaderd om het Loofhuttefeest te vieren; en dus konden
de Christenen het gehele land door ongehinderd ontkomen. Zonder oponthoud vloden ze naar
een veilige schuilplaats,— de stad Pella, in het land van Perea, aan de overzijde van de Jordaan.
De Joodse macht, die Cestius en zijn leger achtervolgde, viel met zulk een geweld op hun
achterhoede aan, dat algehele vernietiging hen dreigde. Het was met de grootste moeite, dat
het de Romeinen gelukte, terug te trekken. De Joden leden bijna geen verlies, en trokken in
triomf met hun buit naar Jeruzalem terug. Maar dit schijnbare sukses bracht hun niets dan
ongeluk. Het wekte in hen die geest van hardnekkige tegenstand tegen de Romeinen op, die
al spoedig onuitsprekelik onheil over de veroordeelde stad bracht.
Vreselik waren de onheilen, die Jeruzalem troffen, toen het beleg door Titus hervat werd.
De stad werd belegerd ten tijde van het Pascha, toen er miljoenen Joden binnen de muren
vergaderd waren. Hun mondvoorraad, die, zorgvuldig bewaard, de inwoners verscheidene
jaren had kunnen voeden, was tevoren vernield door de afgunst en wraakzucht van de
strijdende partijen, en nu leden ze al de verschrikkingen van de hongersnood. Een maat tarwe
werd voor een talent verkocht. Z— hevig waren de smarten van de honger, dat de mannen het
leder van hun gordels en sandalen en het overtreksel van hun schilden kauwden. Het volk
sloop in groten getale ‘s nachts de stad uit, om wilde planten te verzamelen, die buiten de
muren groeiden, hoewel er velen gegrepen en onder wrede martelingen ter dood gebracht
werden, en zij, die in veiligheid terugkeerden, dikwels beroofd werden van wat ze met zoveel
gevaar hadden bijeengegaard. De alleron- menselikste martelingen werden toegepast door de
hoogge- plaatsten, om van het behoeftige volk de laatste ellendige voorraad af te persen, die
ze misschien verborgen hadden...
En deze wreedheden werden niet zelden begaan door mensen, die zelven goed gevoed
waren, en die slechts de begeerte hadden om voorraad voor de toekomst op te leggen.
Duizenden kwamen om door hongersnood en pest. Na- tuurlike liefde scheen verdwenen te
zijn. Mannen beroofden hun vrouwen, en vrouwen hun mannen. Men zag de kinderen het
voedsel uit de mond van hun bejaarde ouders rukken. De vraag van de profeet: “Kan ook een
vrouw haar zuigeling vergeten?” vond zijn antwoord binnen de muren van die veroordeelde
15