Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
ongelijk hebben; Gods woord alleen kan onze inzichten veranderen. Onze besluiten zijn
omzichtig en biddend genomen, volgens het bewijs, dat we er in de Schriften voor vonden.”
De waarschuwingen,die God van eeuw tot eeuw door Zijn dienstknechten aan de wereld
gezonden heeft, zijn te allen tijde met dezelfde verdenking en ongeloof ontvangen. Toen de
ongerechtigheid van hen, die v——r de zondvloed leefden, Hem bewoog om een vloed der
wateren over de aarde te brengen, maakte Hij eerst Zijn voornemen aan hen bekend, opdat ze
gelegenheid zouden hebben om zich af te keren van hun boze wegen. Honderd en twintig
jaren lang klonk de waarschuwing tot bekering hun in de oren, opdat Gods toorn zich niet zou
behoeven te openbaren in hun verwoesting. Maar de boodschap scheen hun ijdele taal toe, en
ze geloofden hem niet. Overmoedig geworden in hun goddeloosheid, bespotten ze de
boodschapper Gods, achtten niet op zijn smeken, en beschuldigden hem zelfs van dwaze
inbeelding. Hoe durfde één man opstaan tegen al de groten van de aarde? Indien Noachs
boodschap waar was, waarom zag en geloofde de gehele wereld hem dan niet? De bewering
van één man tegenover de wijsheid van duizenden! Ze wilden geen geloof slaan aan de
waarschuwing, noch ook de toevlucht nemen tot de ark.
Spotters wezen op de gang van de natuur,— de onveranderde opvolging van de
jaargetijden, op de blauwe hemel waaruit nog nooit regen gevallen was, op de groene velden,
verfrist door de dauw van de nacht,— en ze riepen uit: “Spreekt hij niet door gelijkenissen?”
In verachting verklaarden ze, dat de prediker der gerechtigheid een onbezonnen geestdrijver
was en ze holden voort, nog meer verdiept in hun genotzucht, nog meer verslaafd aan hun
boze wegen, dan ooit tevoren. Toch hield hun ongeloof de voorspelde gebeurtenis niet tegen.
God verdroeg hun boosheid lang, en gaf hun overvloedig gelegenheid tot berouw; maar op de
vastgestelde tijd bezocht Hij hen, die Zijn genade verworpen hadden, met Zijn oordelen.
Christus verklaart, dat er een gelijksoortig ongeloof bestaan zal aangaande Zijn
Wederkomst. Evenals de mensen in Noachs tijd “het niet bekenden, totdat de zondvloed
kwam, en hen allen wegnam; evenzo,” in de woorden van onze Zaligmaker, “zal ook de
toekomst van de Zoon des mensen zijn.” Wanneer Gods volk, dat Hem belijdt, zich met de
wereld verenigt, leeft gelijk de wereld leeft, en met hen deelneemt aan verboden genoegens;
wanneer de weelde van de wereld de weelde van de kerk wordt; wanneer de huweliksklokken
vrolik luiden, en allen rekenen op lange jaren van aardse voorspoed,— dan zal, met de
snelheid waarmede het weerlicht aan de hemel verschiet, het einde van hun schitterende
visioenen en bedriegelike verwachtingen daar zijn.
Evenals God Zijn dienstknecht zond om de wereld te waarschuwen voor de komende
vloed, zo zond Hij uitverkoren boodschappers om de aannadering van het laatste oordeel
bekend te maken. En evenals Noachs tijdgenoten spotten over de voorspellingen van de
prediker der gerechtigheid, zo spotten velen in Millers tijd, zelfs onder hen, die beleden tot
Gods volk te behoren, met de waarschuwende woorden.
230