Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
scheen in beweging te zijn. . . . Het schouwspel werd, gelijk Professor Silliman in zijn Joernaal
beschrijft, over geheel Noord-Amerika gezien. . . . Van twee uur af, totdat het helder daglicht
was, bij een volkomen stille en onbewolkte hemel, had er een onophoudelik verschieten van
verblindend schitterende lichtbollen door het gehele luchtruim plaats.”
“Inderdaad kunnen er geen woorden gevonden worden om de pracht van dat grootse toneel
te beschrijven; . . . niemand, die het niet aanschouwd heeft, kan zich enig denkbeeld vormen
van de heerlikheid ervan. Het scheen of de gehele sterrehemel zich op één punt in het zenith
samengetrokken had, en gelijktijdig met bliksemsnelheid naar ieder deel van de
gezichtseinder uitschoot; en toch werd het getal niet kleiner — duizenden volgden snel op de
baan van andere duizendtallen, als waren ze voor die gelegenheid geschapen.” “Een juister
beeld te aanschouwen van een vijgeboom, die zijn vijgen afwerpt, wanneer hij door een
machtige wind geschud wordt, zou niet mogelik geweest zijn.”
In de Nieuwe-Yorkse Journal of Commerce van de 14de Nov. 1833 verscheen er een lang
artikel over dit verwonder- like luchtverschijnsel, waarin het volgende gezegd werd: “Ik
geloof dat geen wijsgeer of geleerde ooit een gebeurtenis besproken of opgetekend heeft, als
die van gisteren morgen. Een profeet heeft het achttien honderd jaren geleden nauwkeurig
voorspeld, indien we ten minste toegeven willen, dat sterren, die vallen, vallende sterren
bedoelen, ... in de enige zin, waarin dit met mogelikheid letterlik waar kan zijn.”
Aldus vertoonde zich het laatste van die voortekenen van Zijn wederkomst, aangaande
welke Jezus Zijn discipelen ge-lastte: “Wanneer gij al deze dingen zult zien, zo weet, dat het
nabij is, v——r de deur.” Na deze tekenen zag Johannes als de grote gebeurtenis, die daarop
volgen zou, de hemel wegwijken als een boek, dat toegerold wordt, terwijl de aarde beefde,
bergen en eilanden uit hun plaatsen bewogen werden, en de goddelozen vol ontzetting de
tegenwoordigheid van de Zoon des mensen trachtten te ontvluchten. Velen, die van het vallen
van de sterren getuigen waren, beschouwden het als een voorloper van het naderend oordeel,—“een
schrikkelik beeld, een zekere voorloper, een genadig voorteken van die grote en
vreselike dag.” Op deze wijze werd de aandacht van het volk op de vervulling van de profetie
gericht, en werden er velen toe gebracht om acht te slaan op de waarschuwing van de
wederkomst.
In het jaar 1840 wekte een verdere merkwaardige vervulling van de profetieën de
algemene belangstelling op. Twee jaren vroeger gaf Josia Litch, een van de voornaamste
predikanten, die de wederkomst predikten, een verklaring van Openbaring 9 uit, waarin de
val van het Ottomaanse rijk voorspeld werd. Volgens zijn berekening zou deze macht tot zijn
ondergang komen “in 1840 n. C., ergens in de maand Augustus;” en slechts enkele dagen v—
—r de in vervulling treding schreef hij: “Toegevende dat het eerste tijdperk van 150 jaren met
juistheid vervuld is geworden, aleer Deacozes met verlof van de Turken de troon beklom, en
dat de 391 jaren en vijftien dagen een aanvang genomen hebben aan het einde van het eerste
tijdperk, moeten ze de 11de Augustus 1840 eindigen, als wanneer de Ottomaanse macht te
227