Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Toch had God Zijn boodschapper bevolen: “Geef deze het gezicht te verstaan.” Die
opdracht moest vervuld worden. Om eraan te voldoen, keerde de engel enige tijd later naar
Daniël terug, zeggende: “Nu ben ik uitgegaan, om u de zin te doen verstaan;” “versta dan dit
woord en merk op dit gezicht.” Er was één voornaam punt in het gezicht van hoofdstuk acht,
dat niet uitgelegd was, namelik dat, hetwelk betrekking had op de tijd,— het tijdperk van 2300
dagen; daarom handelt de engel bij het hervatten van zijn verklaring hoofdzakelik over het
punt van de tijd: “Zeventig weken zijn bestemd over uw volk en over uw heilige stad. . . .
Weet dan, en versta: van de uitgang van het woord, om te doen wederkeren, en om Jeruzalem
te bouwen, tot op Messias, de vorst, zijn zeven weken en twee en zestig weken; de straten en
de grachten zullen wederom gebouwd worden, doch in benauwdheid der tijden. En na die
twee en zestig weken zal de Messias uitgeroeid worden, maar het zal niet voor hemzelf
zijn. . . .En Hij zal aan velen het verbond versterken één week; en in de helft van de week zal
hij het slachtoffer en het spijsoffer doen ophouden.”
De engel was naar Daniël gezonden met het uitdrukkelike doel om hem het punt uit te
leggen, dat hij in het gezicht van het achtste hoofdstuk niet had verstaan: de berekening van
de tijd,— “Tot twee duizend en drie honderd avonden en morgens; dan zal het heiligdom
gerechtvaardigd worden.” Na Daniël gelast te hebben “het woord te verstaan, en te merken
op het gezicht,” zijn de eerste woorden van de engel: “Zeventig weken zijn bestemd voor uw
volk en over uw heilige stad.” Het woord, dat hier als “bestemd” is vertaald, betekent letterlik
“afgesneden.” Zeventig weken, 490 jaren voorstellende, worden door de engel verklaard als
afgesneden te zijn, omdat ze in het biezonder aan de Joden behoren. Maar waar zijn ze van
afgesneden? Daar de 2300 dagen het enige tijdperk was, dat in hoofdstuk acht genoemd wordt,
moet dat de periode wezen, waarvan de zeventig weken afgesneden zijn; de zeventig weken
moeten dus een deel uitmaken van de 2300 dagen, en de twee tijdperken moeten tegelijkertijd
beginnen. De engel verklaarde, dat de zeventig weken begonnen met de uitgang van het woord
om te doen wederkeren, en om Jeruzalem te bouwen. Indien de datum van dit bevel gevonden
kon worden, dan zou het grote tijdperk van de 2300 dagen met zekerheid gevonden zijn.
In het zevende hoofdstuk van Ezra wordt het bevel gevonden.2 Het werd door Arthaxerxes,
koning van Perzië, in 457 v. C. in zijn volkomenste vorm gegeven. Maar in Ezra 6:14 wordt
er gezegd, dat het huis des Heren te Jeruzalem gebouwd werd “naar het bevel (kant. dekreet)
van Kores, en Darius, en Arthaxerxes, koning van Perzië.” Deze drie koningen brachten het
bevel, door het uit te vaardigen, te bevestigen, en volledig te maken, tot de volmaaktheid, die
de profetie vereiste, om het begin van de 2300 jaren te kenmerken. Het jaar 457 v. C., de tijd
waarop het dekreet volle- dig werd gegeven, als datum van het bevel aannemende, ziet men,
dat ieder biezonder aangegeven punt in de voorzegging betreffende de zeventig weken
vervuld was geworden.
“Van de uitgang van het woord, om te doen wederkeren, en om Jeruzalem te bouwen, tot
op Messias, de Vorst, zullen zijn zeven weken, en twee en zestig weken,“—namelik negen en
zestig weken, of 483 jaren. Het dekreet van Arthaxerxes werd in de herfst van 457 v. C. van
223