Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
gezondigd. 16 Laten wij daarom vrijmoedig naar de troon van God gaan om van Hem genade
te ontvangen, om hulp te krijgen, juist in die ogenblikken dat wij het moeilijk hebben
[Hebreeën 4:14-16].
“Daar ik er ten volle van overtuigd was,” zegt Miller, “dat al de Schrift van God ingegeven
en nuttig is,“ en hij geenszins voortgebracht was door de wil des mensen, maar gesproken,
naardat de heilige mannen Gods van de heilige Geest gedreven werden,2 en geschreven was
‘tot onze lering, opdat wij door lijdzaamheid en vertroosting van de Schriften hoop hebben
zouden,’ kon ik niet anders dan aannemen, dat de tijdrekenkundige gedeelten van de Bijbel
evenzeer een deel uitmaken van het woord Gods, en evenveel recht hebben op onze ernstige
overdenking, als enig ander gedeelte van de Schrift. Ik gevoelde dus dat, als ik wilde trachten
te verstaan, wat het Gode goedgedacht had, ons in Zijn barmhartigheid te openbaren, ik geen
recht had om de profetiese tijdperken over te slaan.”
De profetie, die de tijd van de wederkomst het duidelikst scheen te openbaren, was die in
Dan. 8: 14: “Tot twee duizend en drie honderd avonden en morgens; dan zal het heiligdom
gerechtvaardigd worden.” De regel volgende van de Schrift tot zijn eigen uitlegger te maken,
ontdekte Miller, dat een dag in symboliese profetie een jaar voorstelt;5 hij zag, dat het tijdperk
van 2300 profetiese dagen, of letterlike jaren, zich tot lang na de Joodse bedeling moest
uitstrekken; vandaar dat het niet kon doelen op het heiligdom van die bedeling. Miller nam
het algemeen heersende denkbeeld aan, dat in de Christelike eeuwen de aarde het heiligdom
is, en hij verstond dus, dat de reiniging van het heiligdom, waar Dan. 8: 14 over spreekt, de
loutering van de aarde door vuur bij de wederkomst van Christus moest betekenen. Indien
daarom het juiste punt gevonden kon worden, van waar men beginnen moest de 2300 dagen
te tellen, kwam hij tot het besluit, dat men gemakkelik de tijd van de wederkomst zou te weten
kun- nen komen. Aldus zou de tijd van de voleinding van alle dingen geopenbaard worden,
de tijd, wanneer de tegenwoordige staat met “al zijn trots en macht, praal ijdelheid, en
verdrukking, een einde zou nemen;” wanneer de vloek “van de aarde weggenomen, de dood
te niet gedaan, en er loon gegeven zou worden aan de dienstknechten Gods, aan de profeten
en heiligen, en allen, die Zijn naam vrezen, en te niet gedaan zouden worden degenen, die de
aarde verwoesten. “
Met nieuwe en grotere ernst begon Miller de profetieën te onderzoeken; gehele nachten
zowel als dagen wijdde hij aan de studie van wat hem nu van zulk een ontzettend gewicht en
alles te boven gaand belang toescheen. In het achtste hoofstuk van Daniël kon hij geen sleutel
vinden voor de tijd, van waar af de 2300 dagen gerekend moesten worden; de engel Gabriël,
ofschoon gelast aan Daniël het visioen te doen verstaan, gaf er hem slechts een gedeeltelike
uitleg van. Toen de vreselike vervolging, die de kerk zou treffen, aan het oog van de ziener
geopenbaard werd, bezweek zijn lichamelike kracht. Hij kon niet meer verdragen, en de engel
yerliet hem voor een tijd. Daniël werd “zwak, en was enige dagen krank.” “En ik was ontzet
over dit gezicht,” zegt hij, “maar niemand merkte het.”
222