Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
aan, en slachtten zonder genade. Zelfs de heiligheid van de tempel kon hun gruwelike
wreedheid niet in bedwang houden. De offeraars werden v——r het altaar neergehouwen, en
het heiligdom werd verontreinigd door de lichamen van de verslagenen. En toch verklaarden
de drijvers van dit helse werk openlik in hun blinde en godslasterlike trots, dat ze niet bang
waren, dat Jeruzalem verwoest zou worden, omdat het de Godstad was. Om meer macht in
handen te krijgen kochten ze valse profeten om, die verkondigen moesten, zelfs terwijl de
Romeinse benden de tempel belegerden, dat het volk wachten moest op verlossing van God.
Tot het laatste toe hield de menigte zich vast .aan het geloof, dat de Allerhoogste tussenbeide
zou komen, tot vernietiging van hun tegenstanders. Maar Israël had de Goddelike
bescherming veracht, en had nu geen verdediger. Ongelukkig Jeruzalem! Verscheurd door
inwendige onenigheden, de straten gekleurd door het bloed van zijn kinderen, die elkander
verslagen hadden, terwijl vreemde legers zijn vestingen afbraken en zijn krijgers doodden! Al
de voorspellingen, die Christus gedaan had betreffende de verwoesting van Jeruzalem, werden
letterlik vervuld. De Joden ondervonden de waarheid van Zijn waarschuwende woorden:
“Met welke maat gij meet, zal u wedergemeten worden.”
Er werden tekenen en wonderen waargenomen, welke ongeluk en ondergang voorspelden.
In het midden van de nacht scheen er een onnatuurlik licht over de tempel en het altaar. Bij
zonsondergang werd het beeld van wagenen en krijgsknechten, zich verzamelende ten strijde,
in de wolken gezien. De priesters, die ‘s nachts in het heiligdom dienst deden, werden
opgeschrikt door geheimzinnigge geluiden; de aarde beefde, en men hoorde een menigte
stemmen roepen: “Laat ons van hier gaan.” De grote poort naar het oosten, die zo zwaar was,
dat hij door twintig mannen nauweliks gesloten kon worden, en die verzekerd was door
ontzaglike ijzeren bouten, diep in het hecht stenen plaveisel bevestigd, opende zich te
middernacht, zonder dat iemand de oorzaak ervan kon aangeven.
Zeven jaren achtereen liep er een man gedurig de straten van Jeruzalem op en neer, en
kondigde de onheilen aan, die de stad zouden treffen. Bij dag en bij nacht zong hij de wilde
treurzang: “Een stem van het oosten! een stem van het westen! een stem uit de vier winden!
een stem tegen Jeruzalem en de tempel! een stem tegen de bruidegom en de bruid! een stem
tegen al het volk!” Dit vreemde wezen werd gevangen gezet en gegeseld, maar geen klacht
kwam over zijn lippen. Op belediging en verwijt antwoordde hij slechts: “Wee, wee over
Jeruzalem! wee, wee over zijn inwoners!” Zijn waarschuwende roepstem werd eerst gestild,
toen hij sneuvelde bij het beleg, dat hij voorspeld had.
Geen enkele Christen kwam om bij de verwoesting van Jeruzalem. Christus had Zijn
discipelen gewaarschuwd, en allen, die Zijn woorden geloofden, zagen uit naar het beloofde
teken. “Wanneer gij zult zien, dat Jeruzalem van heirlegers omsingeld wordt”, had Jezus
gezegd, “zo weet alsdan, dat haar verwoesting nabij gekomen is. Alsdan die in Judea zijn, dat
ze vlieden naar de bergen, en die in het midden ervan zijn, dat ze daaruit trekken.” Nadat de
Romeinen onder Cestius de stad hadden omsingeld, braken ze onverwachts het beleg op,
terwijl alles gunstig scheen voor een onmiddellike aanval. De belegerden, wanhopende aan
14