Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Hoofdstuk 18 — Een Amerikaanse Hervormer
Een eerlike, oprechtgezinde landbouwer, die er toe gebracht was om aan het Goddelik
gezag van de Schriften te twijfelen, en die toch innige begeerte had om de waarheid te kennen,
was de man, die God in het biezonder had verkoren om een begin te maken met de
verkondiging van Christus’ wederkomst. Gelijk veel andere hervormers had William Miller
in zijn jeugd met armoede te kampen gehad, en had daardoor de grote lessen van
werkzaamheid en zelfverloochening geleerd. De leden van het gezin, waartoe hij behoorde,
onderscheidden zich door een onafhankelike, vrijheidslievende geest, door
weerstandsvermogen en vurige vaderlandsliefde,— welke trekken ook in zijn karakter sterk
uitkwamen. Zijn vader was kapitein bij het Revolutie leger, en aan de opoffe-ringen, die hij
zich in de strijd en het lijden van dat stormachtig tijdperk getroostte, moeten de benarde
omstandigheden van Millers jeugd wellicht toegeschreven worden.
Hij was degelik gezond van gestel, en gaf reeds in zijn kinderjaren blijken van een meer
dan gewoon verstand. Toen hij ouder werd, toonde zich dit duideliker. Zijn geest was
werkzaam en goed ontwikkeld, en hij had een grote dorst naar kennis. Ofschoon hij niet de
voorrechten van een akademiese opvoeding genoot, maakte zijn liefde tot de studie en zijn
gewoonte van ernstig te overwegen en fijn te kritiseren hem tot een man met een helder
oordeel en ruime blik. Hij had een onberispelik karakter en benijdenswaardige goede naam,
en werd algemeen geacht om zijn rechtschapenheid, voorspoedigheid en milddadigheid. Door
werkzaamheid en in-spanning verkreeg hij al spoedig het nodige tot levensonderhoud, doch
bleef nog steeds aan zijn gewoonte van studeren vasthouden. Hij bekleedde verschillende
burgerlike en mili- taire posten met lof, en de weg tot rijkdom en eer scheen zich wijd voor
hem open te stellen.
Zijn moeder was een degelik godvruchtige vrouw, en in zijn kinderjaren was hij onder
godsdienstige indrukken geweest. Toen hij echter de mannelike leeftijd bereikte, kwam hij in
aanraking met een genootschap van deïsten, wier invloed des te sterker was, omdat ze voor
het merendeel goede burgers, en mannen van een menslievende en liefdadige aanleg waren.
Te midden van Christelike inrichtingen levende, waren hun karakters tot op zekere hoogte
door hun omgeving gevormd. De goede hoedanigheden, waardoor ze zich de achting en het
vertrouwen verwierven, hadden ze aan de Bijbel te danken; toch werden die goede gaven z—
verdraaid, dat ze een invloed tegen Gods woord uitoefenden. Omgang met deze mannen
bracht Miller tot het omhelzen van hun gevoelens. De heersende Schriftverklaringen boden
moeilikheden aan, die hem onoverkomelik toeschenen; echter gaf zijn nieuwe geloof, dat de
Bijbel op zijde stelde, hem niets beters in de plaats ervan, en bleef hij onbevredigd. Toch hield
hij zich ongeveer twaalf jaren lang aan deze inzichten vast. Maar toen hij vier en dertig jaren
oud was, vervulde de Heilige Geest zijn hart met een gevoel van zijn toestand als zondaar.
Hij vond in zijn vroeger geloof geen verzekering van geluk-zaligheid na de dood. De
toekomst was donker en somber. Later zei hij, doelende op zijn gevoelens in die tijd:
215