Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Salem, hield godsdienstige bijeenkomsten in zijn zaal, en hield een predikatie, waarin hij de
duisternis bovennatuurlik verklaarde te zijn. Er kwamen op nog andere plaatsen
vergaderingen bijeen. De teksten voor de onvoorbereide preken waren zonder onderscheid
die, waarin aangegeven werd dat de duisternis in verband stond met schriftuurlike
voorzeggingen. . . .
“De donkerheid was het ergst kort na elf uur.” “In de meeste delen van het land was het
overdag z— duister, dat de mensen de tijd noch op hun horloges, noch op hun klokken zien
konden, noch ook hun huiswerk verrichten, zonder kaarsen aan te steken. . . .“De verdonkerde
uitgestrektheid was buitengewoon groot. Men merkte het duister oostwaarts op tot Falmouth
toe. Naar het westen strekte het zich uit tot de verste delen van Connecticut, en tot Albanië.
Zuidwaarts werd de donkerheid langs de zeekust waargenomen, en noordwaarts zo ver als de
Amerikaanse nederzettingen zich uitstrekken.”
De dichte duisternis van de dag werd een uur of twee v——r het vallen van de avond
gevolgd door een gedeeltelik heldere lucht, en de zon vertoonde zich, hoewel nog door een
zwarte, zware mist heen. “Nadat de zon ondergegaan was, trok de lucht weder toe, en werd
het zeer snel donker.” “Ook was de duisternis van de nacht niets minder ongewoon en
schrikaanjagend dan die van de dag; ofschoon de maan bijna vol was, kon geen enkel
voorwerp onderscheiden worden dan bij het een of ander kunstlicht, hetgeen, van uit de
naburige huizen of andere plaatsen gezien, door een soort van Egyptiese duisternis scheen
heen te komen, waardoor de stralen nauwe- liks heendringen konden.” Een ooggetuige van
het toneel zei: “Ik kon op het ogen- blik niet anders denken, dan dat, als ieder lichtgevend
lichaam in het heelal in ondoordringbare duisternis gehuld, of vernietigd was geweest, de
donkerheid niet groter had kunnen zijn.” Ofschoon de maan die nacht om 9 uur vol was, “had
dit niet de minste invloed om de doodse schaduwen te doen wijken.” Na middernacht
verdween de duisternis, en geleek de maan, toen die in het eerst zichtbaar werd, op bloed.
De 19de Mei 1780 staat in de geschiedenis bekend als “De Donkere Dag.” Sedert de tijd
van Mozes is er van geen duisternis gehoord, welke in dichtheid, uitgestrektheid en duur met
deze gelijk staat. De beschrijving van deze gebeurtenis, ons door ooggetuigen opgetekend, is
slechts een weerklank van de woorden des Heren, vijf en twintig honderd jaren v——r hun
vervulling door de profeet Joël te boek gesteld: “De zon zal veranderd worden in duisternis,
en de maan in bloed, eer dat die grote en vreselike dag des Heren komt.” Christus had Zijn
volk geboden, uit te zien naar de voortekenen van Zijn komst, en zich te verheugen, wanneer
ze de tekenen van hun komende Koning zouden aanschouwen. “Als nu deze dingen beginnen
te geschieden,” zei Hij, “zo ziet omhoog, en heft uw ogen opwaarts, omdat uw verlossing
nabij is.” Hij wees Zijn volgelingen op het botten van de bomen in de lente, en sprak:
“Wanneer ze nu uitspruiten, en gij ziet dat, zo weet ge uit uzelven, dat de zomer nabij is. Alzo
ook gij, wanneer ge deze dingen zult zien geschieden, zo weet, dat het koninkrijk Gods nabij
is.”
208