Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
achterbleven,herhaalden de belofte van Zijn wederkomst aan de discipelen: “Deze Jezus, die
van u opgenomen is in de hemel, zal alzo komen, gelijkerwijs gij Hem naar de hemel hebt
zien heenvaren. “ En de apostel Paulus, sprekende door de ingeving van de Geest, getuigde:
“Want de Heer zelf zal met een geroep, met de stem van de archangel, en met de bazuin Gods
nederdalen van de hemel.” De ziener van Patmos zegt: “Ziet, Hij komt met de wolken, en alle
oog zal Hem zien.”
Aan Zijn wederkomst verbindt zich de heerlikheid van die “wederoprichting van alle
dingen, die God gesproken heeft door de mond van al Zijn heilige profeten van alle eeuw.”
Dan zal de langgerekte heerschappij van het kwaad verbroken worden; “de koninkrijken van
de wereld zijn geworden onzes Heren en van Zijn Christus; en Hij zal als Koning heersen in
alle eeuwigeheid.” “De heerlikheid des Heren zal geopenbaard worden, en alle vlees tegelijk
zal het zien.” “De Here Here zal gerechtigheid en lof doen uitspruiten voor al de volken.”
“Hij zal zijn een heerlike kroon en tot een sierlike krans voor de overgeblevenen van Zijn
volk.” Het is in die tijd, dat het langverwachte koninkrijk des vredes onder de ganse hemel
zal opgericht worden. “De Heer zal Zion troosten; Hij zal troosten al haar woeste plaatsen, en
Hij zal haar woestijn maken als Eden, en haar wildernis als de hof des Heren.” “De heerlikheid
van Libanon is haar gegeven, het sieraad van Karmel en Saron.” “Tot u zal niet meer gezegd
worden: De verlatene; en tot uw land zal niet meer gezegd worden: Het verwoeste; maar gij
zult genoemd worden: Mijn lust is aan haar! en uw land: Het getrouwde.” “Gelijk de
bruidegom vrolik is over de bruid, alzo zal uw God over u vrolik zijn.”
De komst des Heren is te allen tijde de verwachting van Zijn getrouwe volgelingen
geweest. De belofte van. de Heiland, dat Hij wederkomen zou, bij het scheiden op de Olijfberg
gedaan, verlichtte de toekomst van Zijn volgelingen, vervulde hun harten met een vreugde en
hoop, die door verdriet niet uitgedoofd, en door beproevingen niet verflauwd kon worden. Te
midden van lijden en vervolging was “de verschijning van de grote God en onze Zaligmaker
Jezus Chris-tus” “de zalige hoop.” Toen de Christenen te Thessalonica met droefheid vervuld
waren bij het begraven van hun geliefden, die ze gehoopt hadden dat leven zouden om de
wederkomst van de Heer te aanschouwen, wees Paulus, hun leraar, hen op de opstanding, die
plaats hebben zou bij de wederkomst van de Heiland. Dan zouden de doden in Christus
opstaan, en tezamen met de levenden opgenomen worden in de wolken, de Heer te gemoet in
de lucht. “En alzo,” zei hij, “zullen we altijd met de Heer wezen. Zo dan, vertroost elkander
met deze woorden.”
Op het rotsachtige Patmos hoort de geliefde discipel de belofte, “Ja, Ik kom haastiglik,”
en zijn antwoord vol verlangen geeft uiting aan de bede van de kerk gedurende zijn
pelgrimstocht: “Ja kom, Heer Jezus.” Uit de gevangenis, van de brandstapel, van het schavot,
waar heiligen en martelaren getuigenis hebben afgelegd voor de waarheid, klinken door de
eeuwen heen de uitingen van hun geloof en hoop. Een van deze Christenen zegt: “Verzekerd
zijnde van Christus’ persoonlike opstanding, en dientengevolge van hun eigen bij Zijn komst,
verachtten ze om die reden de dood, en werden bevonden er boven verheven te zijn.” Ze
204