Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
“de Heer is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen.”
De aartsvader Job riep in de nacht van zijn beproeving met ongeschokt vertrouwen uit: “Want
ik weet, dat mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste (in het einde) over het stof opstaan; ...
uit mijn vlees zal ik God aanschouwen, dewelke ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen
zien zullen, en niet een vreemde.”
Christus’ komst, met welke de heerschappij der gerechtigheid een aanvang nemen zal,
heeft de gewijde schrijvers de verhevenste en meest bezielde woorden doen uiten. De dichters
en profeten van de Bijbel hebben die komst beschreven in woorden, gloeiend van hemels vuur.
De psalmist bezong de macht en majesteit van Israels Koning: “Uit Zion, de volkomenheid
der schoonheid, verschijnt God blinkende. Onze God zal komen, en zal niet zwijgen. . . . Hij
zal roepen tot de hemel van boven, en tot de aarde, om Zijn volk te richten.” “Dat de hemelen
zich verblijden, en de aarde zich verheuge, . . . voor het aangezicht des Heren; want Hij komt,
want Hij komt, om de aarde te richten; Hij zal de wereld richten met gerechtigheid, en de
volken met Zijn waarheid.”
De profeet Jesaja sprak: “Waakt op en juicht, gij, die in het stof woont! want uw dauw zal
zijn als een dauw der moeskruiden, en het land zal de overledenen uitwerpen.” “Uw doden
zullen leven, ook mijn dood lichaam, ze zullen opstaan.” “Hij zal de dood verslinden tot
overwinning, en de Here Here zal de tranen van alle aangezichten afwissen; en Hij zal de
smaadheid van Zijn volk van de ganse aarde wegnemen; want de Heer heeft het gesproken.
En men zal te dien dage zeggen: Ziet, deze is onze God; we hebben Hem verwacht, en Hij zal
ons zalig maken. Deze is de Heer; we hebben Hem verwacht; we zullen ons verheugen en
verblijden in Zijn zaligheid.”
En Habakuk, in een heilig visioen verzonken, aanschouwde Zijn verschijning. “God kwam
van Theman, en de Heilige van de berg Paran. Sela. Zijn heerlikheid bedekte de hemelen, en
het aardrijk was vol van Zijn lof. En er was een glans als van het licht.” “Hij stond, en mat de
aarde; Hij zag toe, en maakte de heidenen los, en de gedurige bergen zijn verstrooid geworden;
de heuvelen der eeuwigheid hebben zich gebogen; de gangen der eeuw zijn Zijne.” “Gij reedt
op Uw paarden, Uw wagens waren heil.” “De bergen zagen U, en leden smart; ... de afgrond
gaf zijn stem; hij hief zijn zijden op in de hoogte. De zon en de maan stonden stil in hun
woning; met het licht gingen Uw pijlen daarhenen, met glans Uw bliksemende spies.” “Gij
toogt uit tot verlossing van Uw volk, tot verlossing met Uw gezalfde.”
Toen de Heiland op het punt stond om van Zijn discipelen gescheiden te worden, troostte
Hij hen in hun droefheid met de verzekering, dat Hij weder zou komen: “Uw hart worde niet
ontroerd.” “In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen.” “Ik ga heen om u plaats te bereiden.
En zo wanneer Ik heen zal gegaan zijn, en u plaats zal bereid hebben, zo kome Ik weder, en
zal u tot Mij nemen.” “De Zoon des mensen zal komen in Zijn heerlikheid, en al de heilige
engelen met Hem. Dan zal Hij zitten op de troon van Zijn heerlikheid, en v——r Hem zullen
al de volken vergaderd worden.” De engelen, die na Christus’ hemelvaart op de Olijfberg
203