Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
wederkerige uit- roeing.” En om de algemene ellende nog te verhogen, werd het volk in een
langdurige en vernielende oorlog gewikkeld tegen de grote machten van Europa. “Het land
was zo goed als bankroet, en de legerbenden eisten achterstallige betaling, de Parijzenaars
leden honger, de provincieën werden door struikrovers platgelopen, en de beschaving ging in
regeringloosheid en losbandigheid bijna ten onder.”
Maar al te goed had het volk de lessen van wreedheid en marteling geleerd, waarin Rome
hen zo ijverig onderwezen had. Een dag van wedervergelding was ten laatste aangebroken.
Het waren nu niet de volgelingen van Jezus, die in de kerkers geworpen en naar de brandstapel
gesleurd werden. Die waren reeds lang tevoren omgekomen, of in ballingschap gedreven. Het
wrede Rome gevoelde nu de dodelike macht van hen, die het had opgeleid om zich te
verheugen in daden van bloedstorting. “Het voorbeeld van vervolging, dat de geestelikheid
van Frankrijk zoveel eeuwen lang gegeven had, werkte nu met buitengewone kracht op
henzelven terug. De schavotten waren rood van het bloed van priesters. De galeien en
gevangenissen, eens overvol van Hugenoten, werden nu met hun vervolgers gevuld. Aan de
bank geketend en aan de roeiriem zwoegend, moest de Katholieke geestelikheid al de ellende
verduren, die hun kerk de zachtmoedige ketters zo ruimschoots had aangedaan.”
“Toen kwamen die dagen, waarin de gruwelikste van alle wetten door de gruwelikste van
alle rechtbanken werden toegepast; toen geen man zijn buren kon groeten, of zijn gebed kon
doen . . . zonder gevaar te lopen een misdaad te begaan, waarvoor hij kon gedood worden;
toen er spionnen in iedere hoek op de loer lagen; toen de guillotine iedere morgen lange en
zware arbeid deed; toen de gevangenissen even vol waren als het ruim van een slaveschip;
toen de goten schuimend van bloed in de Seine afliepen. . . . Terwijl de dage- likse
karrevrachten van slachtoffers door de straten van Parijs naar de plaats van hun terechtstelling
werden gevoerd, gaven de pro-konsuls, die door het hoofdkomitee naar hun departementen
gezonden waren, zich over aan buitensporige wreedheden, welke zelfs in de hoofdstad
onbekend waren. Het mes van de dodelike machine bewoog zich te langzaam op en neer voor
hun slachtingswerk. Lange rijen gevangenen werden neergemaaid met kruit en lood. Er
werden gaten gemaakt in de bodem van boten, met mensen opgehoopt. Lyons werd in een
woestenij veranderd.
Te Arras werd zelfs de wrede genade van een vlugge dood aan de gevangenen ontzegd.
Langs de Loire, van Saumur tot aan de zee, voedden grote vluchten kraaien en gieren zich
met de naakte lijken, die in afschuwelike omhelzingen samengestrengeld lagen. Geen genade
werd aan sekse of ouderdom bewezen. Het aantal jonge knapen en meisjes van zeventien jaren,
door die ver- foeilike regering omgebracht, kon bij honderden geteld worden. Zuigelingen,
van de borst getrokken, werden van de ene piek op de andere gegooid langs de rijen van de
Jako- bijnen.” In het korte tijdsverloop van tien jaren kwamen er menigten van menselike
wezens om. Dit was alles, zoals Satan het wenste. Dit was het, waar hij eeuwen lang naar had
uitgezien en voor had gewerkt. Zijn staatkunde is bedrog van begin tot eind, en zijn
standvastig doel, ongeluk en ellende over de mensen te brengen, en Gods handewerk
192