Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Zulke waarschuwingen heeft God gegeven, om de mensen op hun hoede te stellen tegen
het op enigerlei wijze veranderen van hetgeen Hij geopenbaard of bevolen heeft. Deze
plechtige veroordelingen betreffen allen, die door hun invloed er mensen toe leiden om de
wet Gods licht te achten. Ze behoorden hen, die lichtvaardig verklaren, dat het een zaak van
weinig gewicht is, of we Gods wet al dan niet gehoorzamen, te doen vrezen en beven. Allen,
die hun eigen meningen boven de Goddelike openbaring stellen; allen, die de duidelike
betekenis van de Schrift veranderen, omdat het hun beter past, of om de wereld gelijkvormig
te zijn, laden een vreselike verantwoording op zich. Het geschreven Woord, de wet van God,
zal de maatstaf blijken van het karakter van iedereen, en zal allen veroordelen, die door deze
onfeilbare toets te licht zullen worden bevonden.
“En als ze hun getuigenis zullen geëindigd hebben” (aan het eindigen zijn). Het tijdperk,
waarin de twee getuigen moesten profeteren, met zakken bekleed, eindigde in 1798. Wanneer
ze het einde van hun werk in het verborgen naderden, zou de macht, welke voorgesteld wordt
door “het beest, dat uit de afgrond opkomt,” hun de oorlog aandoen. Bij vele van de volken
van Europa hadden de mach ten, die de kerk en staat regeerden, eeuwen lang onder beheer
van de Satan gestaan door middel van het pausdom. Maar hier wordt een nieuwe openbaring
van de macht van Satan aan het licht gebracht. Rome’s staatkunde was immer geweest, onder
de schijn van eerbied voor de Bijbel deze in een onbekende taal als toegesloten te houden, en
voor het volk ontoegankelik te maken. Onder zijn regering profeteerden de getuigen “met
zakken bekleed.” Maar een andere macht — het beest, dat uit de afgrond opkomt — zou
opstaan, om openlik en rondborstig het woord van God de oorlog aan te doen.
De “grote stad,” in de straten waarvan de getuigen gedood worden, en waar hun dode
lichamen liggen, “is het geestelik Egypte.” Van alle volken, die in de bijbelse geschiedenis
worden genoemd, ontkende Egypte het bestaan van de levende God, en wederstond Zijn
geboden het stoutst. Geen vorst waagde een meer openlike en hooghartige rebellie tegen het
gezag des hemels dan de koning van Egypte. Toen de boodschap hem in de naam des lieren
door Mozes werd gebracht, antwoordde Faraö hooghartig: “Wie is de Heer, wiens stem ik
gehoorzamen zou, om Israël te laten trekken.” Dat is godloochening; en het volk, dat door
Egypte voorgesteld werd, zou uitdrukking geven aan een gelijkluidende ontkenning van de
eisen van de levende God, en dezelfde geest van ongeloof en trots openbaren. De “grote stad”
wordt ook “geestelik” met Sodom vergeleken. De verdorvenheid van Sodom in het verbreken
van Gods wet openbaarde zich in het biezonder in losbandigheid. En deze zonde zou almede
een voorname karaktertrek zijn van het volk, dat de biezondere kenmerken van deze tekst zou
vervullen.
Volgens de woorden van de profeet zou er dus een weinig v——r het jaar 1798 de een of
andere macht van sataniese oorsprong en karakter opstaan om tegen de Bijbel krijg te voeren.
En in dat land, waar aan het getuigenis van Gods beide getuigen op die wijze het zwijgen zou
opgelegd worden, zouden de godloochenarij van Faraö en de losbandigheid van Sodom zich
openbaren. Deze profetie is allernauwkeurigst en treffendst vervuld in de geschiedenis van
182