Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Twee dagen v——r het Pascha, toen Christus voor de laatste maal uit de tempel vertrokken
was, nadat Hij de Joodse oversten van schijnheiligheid had beschuldigd, ging Hij wederom
uit met Zijn discipelen naar de Olijfberg, en zette zich met hen neder op een met gras
begroeide helling, die uitzicht gaf over de stad. Nogmaals liet Hij de blik op zijn muren, torens
en paleizen rusten. Nogmaals aanschouwde Hij de tempel in zijn verblindende pracht, een
schitterende diadeem, die de heilige berg kroonde.
Duizend jaren tevoren had de psalmist Gods gunst over Israël in de keuze van dit
heiligdom tot Zijn woonplaats geprezen: “In Salem is Zijn hut, en Zijn woning in Zion.” Hij
“verkoos de stam van Juda, de berg Zion, die Hij liefhad. En Hij bouwde Zijn heiligdom als
hoogten.” De eerste tempel was gebouwd gedurende het tijdperk van de grootste voor spoed
in Israëls geschiedenis. Grote schatten waren tot dit doel door Koning David verzameld, en
de bouwplannen waren onder Goddelike ingeving vervaardigd.1 Salomo, de wijste van Israëls
vorsten, had het werk voltooid. Deze tempel was het prachtigste gebouw, dat de wereld ooit
gezien had. Toch had de Heer van de tweede tempel door de profeet Haggaï ver-klaard : “De
heerlikheid van dit laatste huis zal groter worden, dan van het eerste.” “Ik zal al de Heidenen
doen beven, en ze zullen komen tot de wens van alle Heidenen, en Ik zal dit huis met
heerlikheid vervullen, zegt de Heer der heir- scharen.”
Na de verwoesting van de tempel door Nebukadnezar werd hij ongeveer vijf honderd jaren
v——r de geboorte van Christus weder opgebouwd, door een volk dat uit een levenslange
ballingschap teruggekeerd was naar een woest en bijna verlaten land. Er waren oude mannen
onder hen, die de heerlikheid van Salomo’s tempel gezien hadden, en die weenden bij het
leggen van het fondament van dit nieuwe gebouw, omdat het zo ver moest achterstaan bij het
eerste. Het algemeen heersende gevoelen werd krachtig door de profeet uitgedrukt: “Wie is
onder ulieden overgebleven, die dit huis in zijn eerste heerlikheid gezien heeft? en hoedanig
ziet gij hetzelve nu? Is dit niet als niets in uw ogen?” Toen werd de belofte gegeven, dat de
heerlikheid van dit laatste huis groter zou zijn dan die van het eerste.
Doch de tweede tempel is de eerste niet gelijk geweest in heerlikheid; noch ook werd hij
gewijd door die zichtbare tekenen van de Goddelike tegenwoordigheid, die in de eerste tempel
gezien werden. Er was geen openbaring van boven- natuurlike kracht om Zijn inwijding aan
te tonen. Men zag geen wolk der heerlikheid het nieuw opgerichte heiligdom vervullen. Geen
vuur daalde neder uit de hemel om het offer op zijn altaar te verteren. De Shechina rustte niet
langer tussen de cherubijnen in het heilige der heiligen; de ark, het verzoendeksel, en de
tafelen van de wet werden er niet in gevonden. Geen stem klonk uit de hemel om de vragende
priester Jehova’s wil bekend te maken.
Eeuwen lang hadden de Joden tevergeefs getracht aan te tonen, waarin Gods belofte, door
Haggaï gegeven, vervuld was geworden; maar trots en ongeloof verblindde hun verstand,
zodat ze de ware betekenis van de woorden van de profeet niet verstonden. De tweede tempel
werd niet geëerd door de wolk van Jehova’s heerlikheid, maar door de levende
10