Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
‘Ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar te vervullen.’ . Zonder twijfel is, wat Hij
hier bedoelt (in overeenstemming met al wat voorafgaat en al wat volgt) : — Ik ben gekomen,
om de wet in zijn volheid vast te stellen, ten spijte van al het vernis van de mensen; Ik ben
gekomen, om wat er tevoren duister en verborgen in was, helder en klaar aan het licht te
brengen; Ik ben gekomen, om de ware en volle betekenis van ieder deel ervan te verklaren;
om aan te tonen de lengte en breedte, de gehele uitgebreidheid van ieder gebod, dat erin is
vervat, en de hoogte en diepte, de onbegrijpelike reinheid en geestelikheid van al zijn
vertakkingen.”
Wesley verklaarde dat de wet en het evangelie volkomen overeenstemmen. “Er bestaat
derhalve het nauwste verband, ‘ dat men zich kan indenken, tussen de wet en het evangelie.
Aan de ene kant wijkt de wet gedurig terug voor, en wijst ons heen op het evangelie; aan de
andere kant leidt het evangelie ons gedurig tot een nauwgezetter vervulling van de wet. De
wet, bij voorbeeld, eist van ons, dat we God zullen beminnen, de naaste liefhebben,
zachtmoedig, nederig, of heilig zijn. We gevoelen ons tot deze dingen onbekwaam; ja, dat het
‘voor de mens onmogelik is;’ maar we zien een belofte Gods, dat Hij ons de liefde geven, en
ons nederig, zachtmoedig en heilig maken zal; we grijpen dit evangelie, die blijde boodschap,
aan; het geschiedt aan ons naar ons geloof; en ‘de rechtvaardigheid van de wet wordt aan ons
vervuld’ door het geloof, hetwelk in Christus Jezus is. . . .
“In de hoogste rangen van de vijanden van het evangelie van Christus,” zei Wesley, “zijn
degenen, die openlik en onverholen ‘de wet zelf oordelen,’ en ‘kwaad spreken van de wet’;
die de mensen leren, niet alleen één, hetzij het grootste of het kleinste gebod, maar al de
geboden tegelijk te breken (d. i. te verwateren, los te maken, de verplichtingen ervan te
ontknopen). . . . De meest bevreemdende omstandigheid van alle, die met deze sterke
verbijstering samengaan, is, dat zij, die er zich door laten overmeesteren, werkelik geloven,
dat ze Christus eren door Zijn wet omver te werpen, en dat ze Zijn ambt verheerliken, terwijl
Zijn leer door hen te niet wordt gedaan! Ja, ze eren Hem juist gelijk Judas het deed, toen Hij
zei: ‘Wees gegroet, Rabbi!’ en Hem kuste. En met evenveel recht kan Hij tot elkeen van hen
zeggen: ‘Verraadt gij de Zoon des mensen met een kus?’ Het is niet anders dan Hem met een
kus verraden, om over Zijn bloed te spreken, en Zijn kroon weg te nemen; een deel van Zijn
wet in het vuur te werpen, onder voorwendsel van Zijn evangelie te bevorderen. Noch ook
kan iemand deze beschuldiging ontgaan, die het geloof predikt op zulk een wijze, dat enig
gedeelte van de plicht der gehoorzaamheid daardoor direkt of indirekt zou worden ter zijde
gesteld; die Christus predikt op zulk een manier, dat het minste van de geboden Gods daardoor
enigszins wordt te niet gedaan of verzwakt.”
Aan hen, die beweerden, “dat de prediking van het evangelie aan al de doeleinden van de
wet voldoet,” antwoordde Wesley: “Dit ontkennen wij ten enenmale. Het beantwoordt niet
aan het allereerste doeleinde van de wet, namelik, het overtuigen van de mensen van zonde,
het wakker schudden van degenen, die nog aan de rand van de hei liggen te slapen.” De apostel
Paulus verklaart: “Door de wet is de kennis van de zonde;” “en niet totdat de mens van zonde
178